نامه نازنین زاغری از بند زنان زندان اوین: در قاموس کدام دین و اخلاق چنین ظلمی به مادر و فرزند خردسالش رواست؟
نازنین زاغری، شهروند ایرانی- بریتانیایی زندانی در ایران که حکم پنج سال حبسش به تازگی از سوی دادگاه تجدید نظر تایید شده است، روز پنجم بهمن ماه، دو روز پس از رسانه‌ای شدن خبر تایید حکمش، نامه‌ایی از بند زنان زندان اوین خطاب به دختر سه سالهاش نوشته و در آن از پشیمانی برای بازگشت به وطنش، بیعدالتیها و بیقانونیها و «ظلمی» سخن گفته که بر او طی ۱۱ ماه گذشته و طی بازداشت روا شده‌است.
نازنین زاغری، شهروند دو تابعیتی ۱۷ مارس ۲۰۱۶ برای سال نو ایرانی به همراه دخترش به ایران آمد تا در کنار خانوادهاش سال عید نوروز را جشن بگیرد. اما او در تاریخ ۱۵ فروردین ماه (سوم آوریل) در «فرودگاه امام خمینی» تهران به همراه کودکش که در آن موقع ۲۲ ماهه بود در حالیکه قصد بازگشت به انگلستان را داشت، توسط ماموران سپاه پاسداران بازداشت و به مکان نامشخصی در کرمان منتقل شد. خانم زاغری چند ماه بعد به بند دو-الف سپاه پاسداران در زندان اوین منتقل شد و در اوایل دی ماه ۱۳۹۵ به بند زنان این زندان انتقال یافت. او روز ۱۶ شهریور ماه (۶سپتامبر ۲۰۱۶) در حکم شعبه ۱۵ دادپاه انقلاب تهران به ریاست ابوالقاسم صلواتی به پنج سال زندان محکوم شد و این حکم در دادگاه تجدید نظر نیز تایید شده است. غلامحسین محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضاییه، روز سوم بهمن ماه(۹۵) در نشست خبری خود از تایید حکم خانم زاغری خبر داد در حالیکه این حکم به خود او در زندان اوین ابلاغ نشده بود.
خانم زاغری در بخشی از این نامه که ابتدا در سایت کانون مدافعان حقوق بشر منتشر شد، خطاب به دخترش نوشته است: «باورکن نمیدانستم در کشوری که مادرت در آن به دنیا آمده و بزرگ شده، چنین سرنوشت هولناک و دردناکی را برایت رقم زدهاست، که اگر می دانستم، لحظه ای در بستن چمدان سفر دو هفته ای مان به تهران در اسفند ۹۴، تعجیل نمیکردم»
این مادر زندانی در ادامه نامه خطاب به دختر سه ساله اش نوشته است: «روزی که تو را از آغوش و سینهام که تا چند روز پیش از آن شیر میخوردی، در نهایت بیعدالتی و بیانصافی جدا کردند و امید صبح آزادی را دادند، نمیدانستم و نمیفهمیدم، در قاموس کدام دین و اخلاق و انسانیت، چنین ظلمی به مادر و فرزند خردسالش رواست؟ روزی که امید صبح آزادی، تنها دروغی بیش نبود.»
نازنین زاغری در این نامه خطاب به دختر سه ساله اش، نوشته است: «در تمام مدت ده ماه گذشته، هر روز صبح به امید بازگشت به خانه و به آغوش کشیدنت از خواب برخاستم و هر شب را با آرزوی آزادی فردا، به صبح می‌رساندم. در من داغی است که هر شب در آرزوی بوییدن نفس‌های گرمت زبانه می‌کشد و صبح با امید دیدار تو و در آغوش کشیدنت، فرو می‌نشیند. روزی که ترا به دستان پر مهر پدر و مادم سپردم، آنقدر کوچک و ناتوان بودی که یارای درک واقعیت هجران را نداشتی، هنوز هم نداری. واقعیتی که قرار بود من، تو و پدرت را ماه‌ها و شاید سال‌ها از هم دور کند.»
از زمان بازداشت خانم زاغری، دختر سه سالهاش را مادر و پدرش در تهران نگهداری می کنند. خانم زاغری از زمانیکه به بند زنان اوین منتقل شده قادر است هر هفته با خانوادهاش ملاقات کابینی داشتهباشد و در این ملاقات ها او کودکش را میبیند. همسر خانم زاغری، ریچارد راتکلیف در انگلستان به سر میبرد و در گفتگوی قبلی خود با کمپین گفته بود طی نامه ای به حسن روحانی از او خواسته تا امکان سفرش را به ایران برای ملاقات با همسر و فرزندش پس از ۱۱ ماه فراهم کند.
نازنین زاغری در نامه خود از زندان اوین، نوشته است: «آیا ضجه‌های شبانه مادرانهام را آنانکه برای رسیدن به مقاصد خود مرا پای میز محاکمه کشاندهاند، مواخذه کردند، اتهام بستند، به سلولهای انفرادی افکندند، و بالاخره حکم صادر کردند، نشنیدند؟ صدایی که گوش هزاران هزار نفر را در دنیا کر کرده، دریغا که اینجا، در کشوری که در آن زاده شدهام، به گوش نمیرسد.»
این مادر زندانی در بخشی از نامه‌اش با اشاره به محدودیتها در تماس تلفنی و ملاقات با فرزندش، نوشته است: «گیسویم، مرا ببخش که در دومین سالگرد تولدت نه تنها کنارت نبودم، بلکه اجازه یک تماس تلفنی کوتاه را نیز نداشتم. اما میدانم اگر آن روز آغوش گرم از تو دریغ شد، دستکم پدرت جشن تولد مفصلی در حضور دوستان و عزیزانمان برایت ترتیب داده بود. جشنی که از قضا هیچیک از ما در آن شرکت نداشتیم و خوشحالم از این که حداقل پدر بزرگ، مادر بزرگ، خالهها و دایی، تلاش کردند جای خالی من و پدرت را برایت پر کنند.»
او در بخش دیگری از نامه اش نوشته است: «روزی خواهد آمد که دوباره دور هم جمع میشویم. اگر زمان این روزهای ما و کودکیهای ترا از من و پدرت گرفته، باکی نیست، خاطراتمان را نمیتوانند از ما بگیرند و رویاهای آیندهمان را. هیچ ظلمی بیجواب نخواهد ماند.»
اگرچه خانم زاغری در دادگاه شعبه ۱۵ انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۵ سال حبس محکوم شد و این حکم در دادگاه تجدید نظر نیز عینا تایید شده‌است با این حال هنوز اتهام او مشخصا اعلام نشده است و تنها مسئولان قضایی از جمله غلامحسن محسنی اژه‌ای، معاون اول و سخنگوی قوه قضائیه، اتهام او را «اتهام امنیتی» عنوان کردهاند. خبر بازداشت این شهروند ایرانی-بریتانیایی نخستین بار توسط سپاه استان کرمان اعلام شد و روابط عمومی سپاه ثارالله استان کرمان روز چهارشنبه ۲۶ خرداد ماه ۱۳۹۵ طی اعلامیه‌ای مدعی شد که نازنین زاغری متهم به مشارکت «در پروژه‌های براندازی نرم نظام جمهوری اسلامی» است و یکی از «سرشبکههای اصلی وابسته به بیگانگان» برای این ماموریت بودهاست.
سپاه کرمان در اعلامیه خود که توسط خبرگزاری‌های داخلی منتشر شد، مدعی شده است خانم زاغری با عضویت در شرکتها و موسسات بیگانه در طراحی و اجرای پروژه‌های رسانه‌ای و سایبری مشغول براندازی بودهاست.اتهاماتی که نازنین زاغری در نامه خود آن را رد و حاصل «مقاصد» خاص سیاسی طراحان بازداشت و «ظلمی» به خود توصیف کرده است.
ریچارد راتکلیف،همسر نازنین زاغری ۵ بهمن ماه ۱۳۹۵ در گفتگو با کمپین گفت که پس از شنیدن خبر عجیب تایید حکم پنج سال حبس همسرش، نامه‌ای به حسن روحانی نوشته و طی آن از رییس جمهور ایران خواسته تا «به عنوان رییس جمهور کشور در روند قضایی این پرونده عجیب و تاسف آور مداخله کند و از اجرای عدالت درباره آن مطمئن شود.»
