نامه کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های کارگری به علی خامنه ای: بازگرداندن رضا شهابی به زندان زیرپا گذاشتن حقوق بشر است
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های کارگری در نامه‌ای به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، خواهان پایان دادن به «آزار و اذیت» رضا شهابی شد. رضا شهابی، فعال کارگری که قانونا مدت زندان خود را پایان‌یافته می‌داند، از اوایل آبان ماه ۱۳۹۵ بارها برای تحمل دوباره زندان احضار شدهاست.
کنفدراسیون بین المللی اتجادیه‌های کارگری در نامه روز بیست و ششم بهمن ماه ۱۳۹۵ خود خطاب به رهبر جمهوری اسلامی نوشته است : «بازگشت رضا شهابی به زندان، که صرفا به خاطر فعالیت های سندیکائیاش به ناحق محکوم شده، به معنای عدم رعایت قوانین بین المللی و زیرپا گذاشتن حقوق بشر است.»
رضا شهابی راننده ۴۴ ساله که به دلیل فعالیت‌های کارگری در قالب «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه» در خرداد سال ۱۳۸۹ بازداشت و به اتهام تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی با حکم شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان و ۵ سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی محکوم شد. او پس از اعتصاب غذاهای مکرر در زندان‌های اوین و رجایی شهر، در چهاردهم مهر ۱۳۹۳ با سپردن وثیقه دویست میلیون تومانی برای پیگیری درمان بیماری‌هایش به مرخصی درمانی آمد و از آن زمان تا احضارش در هفته نخست آبان ماه سال جاری آزاد بوده است.
در نامه کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های کارگری به رهبر جمهوری اسلامی آمده است: «بدین وسیله کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری، به نمایندگی از ۱۸۱ میلیون عضو در ۱۶۲ کشور، نگرانی شدید خود را از اقدامات اخیر مقامات قضایی و امنیتی ایران در تحت فشار قرار دادن رضا شهابی برای بازگرداندن مجدد او به زندان، ابراز میدارد.»
این کنفدراسیون همچنین از مقامات حکومت ایران خواسته که از سرکوب و آزار فعالان کارگری دست برداشته و کلیه اتهامات علیه دیگر اعضای سندیکای رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران از جمله ابراهیم مددی و داوود رضوی را پس بگیرد.
یک منبع مطلع روز ۲۱ بهمن ۱۳۹۵ به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که مقامات دادستانی با دادن اخطاریه‌ای به وثیقه‌گذار رضا شهابی تهدید کردهاند که «چنانچه رضا شهابی را به زندان معرفی نکند، وثیقه‌اش از سوی دادستانی ضبط خواهد شد.»
پیشتر در روز دوشنبه دهم آبان ماه سالجاری یک منبع مطلع درباره وضعیت این فعال کارگری به کمپین گفته بود: «آقای شهابی در حالی که چهار سال زندانش را تحمل کردهبود و فقط دو سال باقی ماندهبود، با مرخصی درمانی بیرون آمد و بعد از آنهم برای برگشت به زندان تماس نگرفتند و ایشان هم بیرون زندان ماند، در گزارشی هم که ایران به سازمان جهانی کار داد، گفتند رضا شهابی با آزادی مشروط آزاد شده و ما هم باور کردیم، تا اینکه اوایل آبان ماه سالجاری (۱۳۹۵) دادستانی تهران به همسر آقای شهابی گفت که مرخصی رضا تمام شده و سه ماه از زندان رضا شهابی باقیمانده و درحال غیبت است و اگر به زندان برنگردد وثیقه اش ضبط می شود در حالی که چه این مدت را مرخصی حساب کنند و چه آزادی مشروط، او مدت حبسش تمام شده و نباید به زندان برگردد.»
این درحالی است که در گزارش شماره ۳۷۵ که سازمان جهانی کار درباره همکاری با ایران در ژوئن ۲۰۱۵ منتشر کرد، آمده است: «در مورد توصیه های مکرر برای آزادی آقای رضا شهابی از زندان، باید گفت که دولت ایران اشاره کرده که آزادی مشروط او از سوی مقامات قضایی صادر شده و در حال حاضر آزاد است و به سر کار برگشتهاست.»
منبع مطلع به کمپین گفت که رضا شهابی اخراج و بیکار شده و نمایندگان جمهوری اسلامی درباره بازگشت به کار رضا شهابی نیز به سازمان جهانی کار دروغ گفته‌اند و او پس از آزادی با کمک همسرش یک تولیدی کوچک مواد غذایی خانگی راه‌اندازی کرده و به این شکل هزینه‌هایشان را تامین می‌کنند.
رضا شهابی از سال ۸۳ به عضویت هیات موسس سندیکای کارگران شرکت واحد در آمد و فعالیت سندیکایی خود را شروع کرد و در روز۱۳ خرداد ماه سال ۸۴ در انتخابات مجمع عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد با رای کارگران به عنوان نماینده کارگران شرکت به عضویت هیئت مدیره سندیکا درآمد و به همراه دیگر اعضای سندیکا برای پیگیری مطالبات کارگران شرکت واحد تلاش کرد. رضا شهابی در جریان اعتصاب رانندگان شرکت واحد تهران در سال ۸۴ در منطقه ۱۰ اتوبوسرانی پایتخت دستگیر و بعد از آزادی از کارش اخراج شد اما در طول ۴ سال اخراج ضمن پیگیری بازگشت بکار خود و اعضای اخراجی همچنان به فعالیت سندیکایی خود ادامه داد.
این فعال کارگری با وکالت نامه ی محضری از رانندگان شرکت واحد که به دلیل فعالیت های صنفی اخراج می شدند در هیات های تشخیص و حل اختلاف اداره کار دفاع می کرد. شهابی با پیگیریهای مستمر به همراه دیگر اعضای اخراجی سندیکا از دیوان عدالت اداری رای بازگشت به کار گرفت و در تیرماه سال ۸۸ با همین حکم به سر کارش در شرکت واحد تهران بازگشت و همچنان به فعالیت سندیکایی خود ادامه داد اما مدیریت وقت شرکت واحد برای متوفف کردن فعالیت های رضا شهابی دائم مناطق و خطوط او را جابجا می کرد.
او به دلیل فعالیت سندیکایی و ارتباط با رانندگان و گفتگو و دعوت آنها به سندیکا و با تداوم پیگیری مطالبات کارگران، روز ۲۲ خرداد ۸۹ توسط نیروهای وزارت اطلاعات حین کار با اتوبوس شرکت واحد و در حضور مسافران دستگیر و بعد از تفتیش منزل به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد و ۱۹ ماه با قرار بازداشت موقت در سلول انفرادی به سر برد.
رضا شهابی در اسفند ماه سال ۹۰ از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام “اجتماع و تبانی، و اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام و تشکیل دسته و گروه” بعد از ۲۲ ماه بلاتکلیفی و بازداشت موقت به شش سال زندان و پنج سال محرومیت از فعالیت های سندیکایی و اجتماعی و هفت میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شد و این حکم ۱۳ تیر ماه ۹۱ در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر قطعی شد. او علاوه بر این در پرونده دیگری به دلیل اعتراض در زندان به یک سال زندان محکوم شده است، این حکم که از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام تبلیغ علیه نظام صادر شده است، در بیستم آذر ۱۳۹۴ از سوی دادگاه تجدید نظر استان تهران نیز تأیید شد.
این فعال کارگری در جریان تحمل زندان و در اعتراض به آنچه زندان غیرقانونی و کوتاهی در رسیدگی پزشکی می خواند، در چند نوبت ۳۰،۲۰،۷ روز و آخرین بار در اعتراض به تبعید غیرقانونی خود به زندان رجایی شهر در خرداد و تیر سال ۹۴ به مدت ۵۲ روز دست به اعتصاب غذا زد.
رضا شهابی بعد از ۵۲ روز اعتصاب غذا و به خاطر وخامت وضعیت جسمی و افت فشارخون و ضعف شدید به بیمارستان هزار تخت خوابی تهران منتقل شد وپس از تثبیت شرایط عمومی جسمیاش در روز ۱۱ شهریور ماه ۹۳ از ناحیه کمر تحت عمل جراحی قرار گرفت و در چهاردهم مهرماه ۹۴ نیز با وثیقه دویست میلیون تومانی به مرخصی اعزام شد.
