مهرانگیز کار: نیروی انتظامی در زمان فرماندهی قالیباف، مسوول بازداشت و اعتراف‌های زیر شکنجه همسرم بود
مهرانگیز کار، حقوقدان و فعال حقوق بشر در گفتگو با کمپین حقوق بشر در ایران گفت محمدباقرقالیباف، نامزد ریاست جمهوری ۹۶ به عنوان فرمانده نیروی انتظامی تهران در سال ۱۳۸۱ در احضار، بازجویی و دستگیری عده زیادی از هنرمندان و مطبوعاتی‌ها نقش اساسی داشته است. به گفته خانم کار، بازداشت مرحوم سیامک پورزند (همسرش) و اعتراف‌گیری زیر شکنجه از او که مقدمه‌ای برای احضار بقیه هنرمندان و روزنامه نگاران شده زیر نظر آقای قالیباف به عنوان فرمانده نیروی انتظامی در آن زمان انجام گرفته است. خانم کار گفت با چنین کارنامه‌ای محمدباقر قالیباف شایسته ریاست جمهوری نیست.
مهرانگیز کار درباره بقیه کاندیداهای دوازدهمیمن دوره ریاست جمهوری در ایران گفت «حسن روحانی و اسحاق جهانگیری در چهار سال گذشته نشان داده‌اند که نمی‌توانند تاثیری روی وضعیت مسائل حقوق بشر در ایران بگذارند.» ابراهیم رییسی هم «با پخش صدایش در نوار صوتی که پسر آیت الله منتظری منتشر کرد شبهه‌ای در نقشش در کشتارهای سال ۶۷ باقی نمی‌گذارد و مسلما نمی‌تواند رییس جمهور یک مملکت باشد.»
انتخابات ریاست جمهوری در ایران روز ۲۹ اردبیهشت ماه ۱۳۹۶ برگزار خواهد شد. حسن روحانی (رئیس جمهور فعلی)، اسحاق جهانگیری (معاون اول رئیس جمهور)، محمدباقر قالیباف (شهردار تهران)، ابراهیم رئیسی (تولیت آستان قدس رضوی)، مصطفی میرسلیم (وزیر سابق ارشاد و عضو حزب موتلفه اسلامی) و مصطفی هاشمی طبا (وزیر سابق و رئیس کمیته المپیک ایران) شش نامزد ریاست جمهوری این دوره هستند.
مهرانگیز کار درباره بازداشت سیامک پورزند، همسرش از سوی ماموران نیروی انتظامی در سال ۱۳۷۹ و اتفاق‌های که برای او افتاد به کمپین گفت: «در مجموعه این پرونده یک پرونده پیچیده است و خیلی از مسایلی که مطرح شد هرگز شکافته نشد و روشن نشد. آنچه مسلم است این است که آقای محمد خاتمی شخصا در دانشگاه هاروارد به من گفتند که سیامک را ما دستگیر نکردیم و حاصل حرف شان این بود که سیامک را جناح دیگری دستگیر کرده است. من وقتی از ایشان پرسیدم که فرقش چیست به هرحال نظام شما باعث شده که مرد سالخورده ای اینهمه تحت فشار قرار بگیره و خانواده‌ای از هم متلاشی شود، به من نگاه کرد و سری تکان داد و چیزی نگفت. این برخورد مستقیم من با آقای خاتمی بود و تاکید ایشان که سیامک را ما دستگیر نکردیم. در واقع نیروی انتظامی که فرمانده‌اش در آن دوران قالیباف بود مسوول بازداشت و اعتراف‌های زیر شکنجه همسرم بود.»
محمدباقر قالیباف شهردار فعلی تهران و کاندیدای ریاست جمهوری ۹۶ در سال ۱۳۷۹ فرمانده نیروی انتظامی ایران بود. محمد باقر قالیباف به عنوان فرمانده نیروی انتظامی درباره دستگیری سیامک پورزند گفته بود: «پورزند یک‌سری فعالیت‌های ضدفرهنگی داشته که در چارچوب نظام اسلامی نبود و وی به واسطه ارتباطاتی که همسر سابق وی و دخترش با رضا پهلوی دارند، اطلاعات داخل کشور را در اختیار رضا پهلوی قرار می‌داده است به طوری که موضوع با آقای خاتمی به عنوان رئیس شورای امنیت ملی مطرح شد.»
مهرانگیز کار گفت: «کسانی از جنس قالیباف دستور می‌دهند اول کسی را بدزدند و بعد به زیرزمین اداره اماکن ببرند و تا آنجا که می‌توانند مورد شکنجه و تحت فشارش قرار بدهند، بعد کسی به نام قاضی ظفرقندی مسوول کنند که از او اقرارهای مورد نظر و مورد علاقه قالیباف را بگیرد که بعد بتواند بر ضد اصلاح‌طلبان از آنها استفاده کند. من شخصا اطلاع دارم که برگه‌های اغراق زیر ضرب و شتم ماموران اداره اماکن خونین بوده است. طبیعی است که وقتی چنین اظهاراتی را به شورای عالی امنیت ملی ببرند آن شورا دستور رسیدگی بدهد. این اتفاق عجیب و غریب نیست. آنچه عجیب و غریب و شگفت انگیز است، اولین ورقه پرونده سیامک است که به دستور قالیباف و به کمک دوستانش در قوه قضاییه علیه سیامک به وجود آمد. یکی از این افراد احمدی مقدس، رییس شعبه سوم دادگاه انقلاب بود که پرونده کنفرانس برلین را بررسی می‌کرد و دیگر دوستش سعید مرتضوی بود که اخیرا دوباره سر وکله اش در جریان انتخابات پیدا شده و همین‌طور آقای ظفرقندی. بهرحال اینها وابستگان قضایی آقای قالیباف در آن دوره بودند. مهم این نکته است که سیامک پورزند بیش از آنکه در دست نیروی قضایی باشد، در دست نیروی انتظامی بود.»
این حقوقدان ادامه داد: «قالیباف تا جایی که توانست در این پرونده برای محافظه‌کاران و دیگر مسوولان خوش خدمتی کرد و علیه اطلاح‌طلبان پرونده سازی کرد و پرونده سیامک و اقرارهایش را به زور به نقطه‌ای رساند که گفته شد اصلاح طلبان با سلطنت طلبان یک دست بودند. اما من واقعا نمی‌دانم چه بهره ای مملکت و حکومت از این اقرارهای به دست آمده زیر شکنجه برد. آیا فقط می‌خواستند خانواده ما که فقط نابسامانی‌های کشور را نقد می‌کردیم به این شکل متلاشی کند یا فقط برای این بود که آقای قالیباف بتواند تا به اینجا برسد که هر دوره خود را برای ریاست جمهوری کاندیدا کند. او در هر دوره‌ای کوشش کرده که رئیس جمهور شود که خوشبختانه تا الان نشده است.»
قالیباف یکی از نامزدهای ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۲ نیز بود که در یکی از سخنرانی‌هایش صحبتی کرد که به جنجال خبری علیه خودش تبدیل شد. او در دفاع از عملکردش به عنوان فرماندهان نیروی هوایی در مقابل اعتراضات دانشجویی ۱۸ تیر۱۳۷۸ گفته بود در کف خیابان معترضان را با چوب کتک می‌زده و جزو چوب زن‌ها بوده است. او گفته بود: «عکس من الان روی موتور ۱۰۰۰ با چوب هست. با حسین خالقی. ایستادم کف خیابان که کف خیابان را جمع کنم. آن جایی که لازم باشد بیاییم کف خیابان و چوب بزنیم، جزو چوب زن‌ها هستیم. افتخار هم می‌کنیم. نگاه نکردم که من، سردار و فرمانده نیروی هوایی هستم و تو را چه به کف خیابان؟»
قالیباف پس از اعتراضات مردم در پی نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، این اعتراضات را «حادثه شیطانی» نامید و با محکوم کردن آن گفت: «مسببان این اتفاقات و علی‌الخصوص سران فتنه نه بلوغ سیاسی دارند نه دین دارند و نه عقل؛ و از منظر ملت شریف ایران، گناه عملکرد آنان مشابه و مترادف کسانی است که هم اکنون ما آنها را به نام منافقین می‌شناسیم.»
مهرانگیز کار درباره نقش محمد خاتمی، رییس جمهور سابق برای جلوگیری از روند بازداشت‌ها و حکم‌های بیشتر در سال ۱۳۸۱ گفت: «آقای قالیباف مصرانه می‌خواست همه فعالان مطبوعات در حوزه تئاتر و سینما و هنرمندان را به نام اعترافات سیامک پورزند به شکنجه و حبس یا محرومیت از فعالیت بکشاند. خاتمی در آن موقع برای اینکه از بازجویی‌های بیشتر جلوگیری کند از مراجع برای ارزش اقرار استسفاء گرفت. مراجع نیز پاسخ دادند که اقرار در اسلام فقط بر ضد اقرار کننده تاثیر دارد و بر علیه آدم‌هایی که آن شخص علیه‌شان اقرار کرده تاثیری ندارد. با این شگرد دولت خاتمی توانست خیلی‌ها را که مرتبا احضار می‌شدند و در اداره اماکن دست خط سیامک جلویشان قرار می‌گرفت و فحش‌های رکیک می‌شنیدند را از احضارهای مجدد و حکم قضایی نجات دهد.»
خانم کار با اشاره به اینکه بسیاری گمان می‌کنند منظور قالیباف از اظهارنظرش در سال ۱۳۸۱ درباره همسر و دختر سیامک پورزند، ایشان و یکی از دختراش است به کمپین گفت: «در این گفته قالیباف کاملا رندانه کوشش شده است که اتهامی را متوجه من و احیانا یکی از دخترانم بکند. در حالی که من تا آخر عمر سیامک همسرش بودم و هرگز از سیامک جدا نشدم. منظور ایشان از همسر سابق خانم ماندانا زند کریمی همسر سابقش است که از او دختری هم دارد که از دوران نوجوانی در آمریکا زندگی می‌کرد و اسم ایشان خانم بنفشه زند است. بنابراین در این فراز از گفته‌های آقای قالیباف من و دخترانم دخالتی نداریم اما در این حرف هم ایشان خواسته اتهام ساختگی برای سیامک به وجود بیاورد و در این ماجرا پای خاتمی را هم به میان کشیده برای اینکه تاکید کند که به دستور ایشان سیامک دستگیر شده است.»
سیامک پورزند که در دادگاه غیرعلنی به ۱۱ سال حبس محکوم شده بود و به دلیل بیماری های متعدد و کهولت سن در خانه اش زیر نظر ماموران امنیتی در حصر بود در تاریخ ۹ اربیهشت ۱۳۹۰ در سن ۸۰ سالگی خود را از طبقه ششم محل سکونتش به خیابان پرتاب کرد.
مهرانگیز کار با اشاره به پنج کاندیدای دیگر ریاست جهموری گفت: «هیچ‌کدام قابل قبول نیستند. کارنامه آقای رییسی که خیلی مشخص است. ما صدایشان را در نواری که پسر ایت لله منتظری منتشر کردند، شنیدیم و نقش ایشان در قتل‌های سال ۶۷ محرز شد و همه می‌دنیم. درباره پایبندی او به حقوق بشر که نمی‌شود مسلما حرفی زد. دیگرانی مانند روحانی و جهانگیری هم در چهار سال گذشته نتوانستند درحوزه حقوق بشر تاثیر گذار باشند. نتوانستند نیروی انتظامی، حفاظت سپاه پاسداران، قوه قضاییه و وزارت اطلاعات و دیگر نیروهای امنیتی را متقاعد کنند که دست از بازداشت‌ها و فعالیت‌های غیرانسانی بردارند تا از ایران از باب حقوق بشر در جهان رفع شرمساری شود. در وضعیت بهاییان و زنان و اقلیت های قومی و کاهش آمار اعدام هیچ اتفاقی نیفتاد.»
مهرانگیز کار ادامه داد: «در جریان انتخابات کنونی که نمی‌توان حتی اسمش را به راحتی انتخابات گذاشت چون ویژگی‌های یک انتخابات سالم را ندارد ولی در همین حدو حدود هم بحث‌ها و مناظراتی مطرح می شود و یک هیجاناتی به وجود می‌آید و من در حیرتم که چرا نهادهای حقوق بشری هر یک به صورت علنی چند سوال را از کاندیداهامطرح نمی‌کنند. مسلما از دو حالت خارج نیست یا کاندیداها برای تبلیغات خودشان به سوالات جواب می‌دهند یا در مقابل سوال‌ها سکوت می کنند. اگر سکوت کنند هم پیامی برای مردم دارد. مثلا چرا از آنها پرسیده نمی‌شود که برنامه شان برای امنیت جانی و مالی و حق تحصیل بهاییان به شرط برنده شدن چیست؟ یا مثلا در مورد کاهش اعدام‌ها بخصوص اعدام زیر ۱۸ سوال چه برنامه‌های دارند. یا برای بهتر شدن موقعیت زنان در بازار کار چه برنامه‌های دارند.»
