ممنوع الملاقات شدن بیش از پنجاه زندانی سیاسی-عقیدتی رجایی شهر پس از انتقال به بند جدید
یک منبع مطلع به کمپین حقوق بشر در ایران گفت بیش از پنجاه زندانی سیاسی-عقیدتی زندان رجایی شهر کرج که روز هشتم مرداد بدون وسایل به بندی جدید منتقل شدند، به دلیل ممنوع الملاقات شدن نتوانستند مطابق برنامه هفتگی، روز یازدهم مرداد با خانواده‌های خود ملاقات کنند.
عضو خانواده یکی از زندانیان که نخواست نامش فاش شود به کمپین گفت پس از مراجعه خانواده‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی به زندان رجایی شهر کرج ،مطابق معمول هر چهارشنبه، به آنان گفته شده که زندانیانشان ممنوع الملاقات شده‌اند.
این منبع به کمپین گفت تمام تماس‌های تلفنی و ملاقات زندانیان سیاسی-عقیدتی سالن ۱۲، پس از انتقال به سالن جدید قطع شده و خانواده‌ها از روز چهارم مرداد خبری از زندانیان ندارند: «ما از ملاقات قبلی در چهارم مرداد خبری از آنان نداریم و تماسی هم نگرفتند، خیلی از خانواده‌ها هفته قبل هم به ملاقات نیامده بودند و بی خبرند، خبرهایی هم از اعتراض و اعتصاب آنها منتشر شده و حتی اجازه یک تلفن زدن به آنها نداده‌اند.»
بنا بر ماده ۱۷۶ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، خویشاوندان درجه یک حق دارند به صورت هفتگی با زندانی ملاقات کنند. این ماده می‌گوید: «زوج یا زوجه، پدر، مادر، برادر، خواهر و فرزندان زندانی و همچنین پدر و مادر همسر وی حق دارند طبق شرایط ملاقات‌های هفتگی با زندانی ملاقات کنند و سایر بستگان و دوستان زندانی در صورت درخواست با کسب اجازه از طرف رئیس زندان یا قاضی ناظر زندان می‌توانند ملاقات کنند.»
یک منبع مطلع به کمپین گفت نیروهای گارد ویژه زندان روز یکشنبه هشتم مرداد با مستقر شدن در سالن ۱۲ (محل نگهداری زندانیان سیاسی عقیدتی) بدون هشدار قبلی، زندانیان را بدون اجازه به همراه داشتن وسایل شخصی، به سالنی جدید منتقل کردند. این منبع به کمپین گفت سالن جدیدی که زندانیان سیاسی به آن منتقل شده‌اند، سطح امنیتی بالاتری از حد معمول دارد: «این سالن مثل سالن قدیم تلفن ندارد ولی دستگاه‌های کور کننده ارتباط موبایلی و اینترتی در این بند بیشتر است، همه سلول‌ها دوربین مداربسته دارد، همه پنجره‌ها با دقت با نرده بسته شده‌اند و حتی رد و بدل کردن نامه هم غیرممکن است، چون این سالن در طبقه سوم قرار دارد، خودبخود راه‌های کمتری برای ارتباط با بقیه زندانیان دارند، در حالی که بقیه بندها و مجرمان عادی دوربین مداربسته ندارد و پنجره‌ها هم معمولی محافظت می‌شود و عبور و مرور بین بندها هم راحت‌تر است.»
محمد سیف زاده وکیل دادگستری که خود به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری اش مدتی در رجایی شهر زندانی بوده، روز نهم مرداد به کمپین گفت انتقال زندانیان بدون اطلاع خود و خانواده‌هایشان غیرقانونی است: «من شنیدم به طور ناگهانی این انتقال انجام شده بدون این که زندانیان سیاسی توانسته باشند وسایلشان را جمع‌آوری کنند، این کار قبلا درباره خود من انجام شده بود، مرا به اسم بیمارستان و بدون وسایل خواستند و وسط راه فهمیدم در مسیر انتقال به زندانی دیگر هستم، این کارها خلاف آئین نامه زندان‌ها و قوانین داخلی و بین المللی است، ما حتی برای زمان دستگیری قانون داریم که ظرف یک ساعت باید خانواده متهم بازداشت شده از اتهامات و محل نگهداری اش با خبر شوند، اقدام زندان و دادستانی بدون اطلاع زندانیان و خانواده‌ها قطعا غیرقانونی است.»
اشاره آقای سیف‌زاده به ماده ۵۰ آیین دادرسی کیفری است که می‌گوید شخص تحت‌نظر می‌تواند به وسیله تلفن یا هر وسیله ممکن، افراد خانواده یا آشنایان خود را از تحت نظر بودن آگاه کند و ضابطان نیز مکلفند مساعدت لازم را در این خصوص به عمل آورند.
منبع مطلع به کمپین گفت زندانیان پس از انتقال به نشانه اعتراض غذای خود را پس فرستاده‌اند: «از سالن جدید محل استقرار زندانیان سیاسی (سالن ۱۰) صدای شعار و اعتراض به گوش رسیده، زندانیان غذای زندان را به نشانه اعتراض نخورده‌اند. به دلیل قطع شدن ارتباطات تلفنی و اینترنتی زندانیان، اطلاعات بیشتری بیرون نیامده ولی خود پس دادن غذای زندان نشانه اعتصاب غذا است مخصوصا که اصلا نمی دانیم با توجه به این که بدون وسایل منتقل شدند، مواد غذایی دیگری جز غذای زندان دارند یا خیر.»
خانواده یکی از زندانیان سیاسی منتقل شده به کمپین گفت مقامات قضایی نیز پاسخگوی چرایی و چگونگی این انتقال نشده‌اند: «به ما اطلاع ندادند، با دادستانی هم تماس گرفتیم، چون روز تلفن نبود پاسخ ندادند و همه خانواده‌ها بی خبرند و منتظر تماس هستیم.»
زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) در استان البرز واقع شده و زندانی با ضریب امنیتی بالا است. عمده مجرمان این زندان را مرتکبان جرائمی مانند قتل، سرقت مسلحانه و تجاوز تشکیل داده است، اما بیش از پنجاه زندانی با جرائم سیاسی و عقیدتی نیز در این زندان در تبعید به سر می‌برند که اکثریت آنان از فعالان مدنی و کارگری، شهروندان بهایی، اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق و یا زندانیان سیاسی کرد هستند. این ۵۰ زندانی که تا پیش از این نیز با محدودیت‌های بیشتری از زندانیان عادی روبرو بودند، با انتقال به سالنی بسته‌تر آنقدر محدود شده‌اند که حتی نمی‌توان خبر اعتصاب غذایشان را پیگیری کرد.
