تقاضای ائتلاف سازمانهای حقوق بشری از دولت آلمان برای دستگیری آیت الله شاهرودی به دلیل جنایت علیه بشریت
یک ائتلاف از سازمانهای غیر دولتی حقوق بشری، از جمله کانون مدافعان حقوق بشر ایران، کمپین حقوق بشر در ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران، عدالت برای ایران و بنیاد سیامک پورزند به دولت آلمان شواهد قانع کنندهای در مورد این که آیت الله محمود هاشمیشاهرودی، رییس سابق قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران بین سالهای ۱۳۷۸تا ۱۳۸۸، که درحال حاضر برای درمان پزشکی در شهر هانوفر اقامت دارد، مسوول جنایات علیه بشریت است و بنابراین باید طبق تعهدات المان تحت قوانین بینالمللی برای اجرای پیگرد جهانی قضاییِ جرایم بینالمللی در راستای از بین بردن عدم پاسخگویی دستگیر شود، ارائه کرده است.
آقای شاهرودی مسوول دادگاههای انقلاب اسلامی بود که تعداد بیشماری از فعالان حقوق بشر، وکلای مدافع، روزنامهنگاران، وبلاگ نویسها، معترضان سیاسی و افراد عضو اقلیتهای مذهبی را به زندانهای بدنام ایران گسیل کرد، جایی که این افراد در آن مورد شکنجه، تجاوز و قتل قرار گرفتند. طبق گفته شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در سال ۱۳۸۲، “آقای شاهرودی مستقیما مسوول انتصاب قضات و دادستانهایی بوده که مسوول آزار و اذیت و نقض سیستماتیک حقوق اساسی بشر بودهاند. وی باید پاسخگو باشد.” از جمله اعضای این ائتلاف پرفسور پیام اخوان، دادستان سابق دادگاه سازمان ملل در لاهه است که گفت: “آلمان نقش هدایت کنندهای در تاسیس دادگاه جنایی بینالمللی ایفا کرده است. این غیرقابل قبول است اگر آلمان به دلایل دیپلماتیک به آقای شاهرودی اجازه فرار از پاسخگویی بدهد. پیگرد قضایی جنایات علیه بشریت یک موضوع انتخابی نیست؛ یک تعهد اساسی بین المللی است.”
از جمله مدارکی که به مقامات آلمان ارائه شده چندین اظهارنامه شهود، شامل افرادی که در اعتراضات پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ در بازداشتگاه ننگین کهریزک زندان و شکنجه شدهاند، و همچنین شکنجه و قتل روزنامه نگار کانادایی-ایرانی زهرا کاظمی در سال ۱۳۸۲ است که طی آن زیردست آقای شاهرودی، آقای سعید مرتضوی توسط یک کمیته حقیقت یابِ مجلس ایران مقصر شناخته شد اما هرگز مورد پاسخگویی قرار نگرفت. این مجموعه مدارک همچنین شامل نامهای از وکیل مدافع حقوق بشر مهرانگیز کار است که پس از حضور در یک کنفرانس حقوق بشر در برلین در سال ۱۳۷۹ مورد پیگرد قضایی و حبس قرار گرفت و همسر وی سیامک پورزند در زمان تصدی آقای شاهرودی به نحو وحشیانهای در سیستم زندان ایران مورد شکنجه قرار گرفت.