دادگاه ملایر بدون رسیدگی به موضوع شکنجه تیمور خالدیان را به ۲۳ ماه زندان محکوم کرد
یک منبع مطلع به کمپین حقوق بشر در ایران گفت شعبه اول دادگاه انقلاب به ریاست قاضی بهنام رضاوندی، بدون رسیدگی به موضوع ضرب و شتم و آزار جنسی در زمان بازداشت، تیمور خالدیان را به اتهام شرکت در اعتراضات سراسری دی ماه ۹۶، به بیست ماه حبس تعزیری و سه ماه حبس تعلیقی محکوم کرده است.
تیمور خالدیان، ۳۵ ساله و طراح و سازنده مبلمان ساکن ملایر، روز دهم دی ۱۳۹۶ و در جریان اعتراضات سراسری بازداشت شد و پس از ۲۰ روز، اول بهمن ۹۶ به قید وثیقه آزاد شد. این فعال حقوق بشر به کمپین گفت پس از بازداشت، به پاسگاه پارک ملایر منتقل شده و آنجا شدیدا مورد «ضرب و شتم و شکنجه جنسی» قرار گرفته است.
منبع مطلع به کمپین گفت دادگاه به دفاعیات تیمور خالدیان توجهی نکرده و علیرغم گفته‌های او مبنی بر مورد شکنجه و آزار بدنی قرار گرفتن در ایام بازداشت، از کنار آن گذشته و وارد این موضوع نشده است: «دادگاه به دفاعیات و مخصوصا شرح شکنجه و ضرب و شتم و آزار جنسی اصلا توجهی نکرد و حتی حاضر نشدند دوربین‌های مداربسته که ادعای عدم حضور او را در اعتراضات ثابت می‌کرد چک کنند، شاهدانی که معرفی کرد هم پذیرفته نشدند و دادگاه صرفا بر أساس گزارش نیروهای امنیتی حکم صادر کرد ولی نهایتا با تعلیق بخشی از مجازات یعنی ۲۰ ماه آن موافقت کرد.»
منبع مطلع همچنین گفت در حکم دادگاه، به بخشی از گفتگوی زنده تیمور خالدیان با بی بی سی استناد شده در حالی که او هیچ گاه با بی بی سی مصاحبه نکرده است: «در حکم صادر شده نوشته که تیمور خالدیان در برنامه زنده بی بی سی علیه نظام صحبت کرده در حالی که ایشان نه با بی بی سی و نه هیچ تلویزیون دیگری گفتگو نکرده است.»
تیمور خالدیان پیش از دادگاه در گفتگویی با کمپین از شکنجه و آزار جنسی‌اش در کلانتری ملایر پرده برداشت و به کمپین گفت: «پس از انتقال به کلانتری ۱۲ پاسداران معروف به کلانتری پارک،توسط ستوان یکم […] و سرگرد […] و سایر ماموران و سربازان به طرزبسیار وحشیانه و سخیفی شکنجه شدم و آقای […] با این عنوان کهدادستان دستور داده بلایی بدتر از کهریزک بر سر من بیاورند ده نفره مرازیر ضربات شوکر و باتوم و لگد و مشت قرار داده و سپس با خشونت هر چهتمامتر مرا دمر کرده و با باتوم زدند، پس از رفتن سرگرد با گذاشتن باتوم بهپشتم و فشار آن به مقعدم از روی شلوار تا حدی فشار دادند که از شدت درد فکر کردم دارم میمیرم و در حالت نیمه مرده مرا رها کردند، فشار زیاد باتوم موجب آسیب دیدگی دنبالچه و مقعدم شده و تا چهل روز علاوه بر درد و سوزش نشستن همچنان برایم دشوار است.»
تیمور خالدیان در حالی به اتهام شرکت در اعتراضات سراسری دی ماه ۹۶ در ایران بازداشت شد که به کمپین گفت در جریان اعتراضات شرکت نداشته و نهادهای امنیتی روز بعد و به دلیل سابقه سیاسی او را بازداشت کرده‌اند: «من در شلوغی‌های نهم دی ماه ملایر نبودم، اگر می‌دانستم می‌رفتم ولی متوجه نشدم، مرا روز بعد و در مراجعت از دندانپزشکی به دلیل سابقه قبلی بازداشت کردند، دادستان یک فرم کلی با جای نام خالی به ماموران نیروی انتظامی، اطلاعات و سپاه داده بود که هر کس را فکر می‌کنند مشکوک است یا احتمالا در تظاهرات بوده، بازداشت کنند و من به این دلیل بازداشت شدم.»
تیمور خالدیان به کمپین گفت در اولین جلسه بازپرسی موضوع شکنجه‌های جسمی و روحی و جنسی را به دادستان و بازپرس گفته ولی آن‌ها صرفا ابراز تاسف کرده‌اند. این فعال مدنی گفت شرح تمام این شکنجه‌ها را در لایحه دفاعیه به قاضی هم نوشته ولی از ترس صدور حکم سنگین و یا ایجاد مشکل برای خانواده‌اش از شکایت صرف نظر کرده است.
آقای خالدیان به کمپین گفت پس از بازداشت‌های قبلی او به دلیل ارسال اخبار به رسانه‌های حقوق بشری، ماموران امنیتی و پلیس او را به شیوه‌های مختلف مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند: «نه از ترس خودم ولی از تنهایی مادر پیرم ترسیدم شکایت کنم، چون دفعه قبل که سر ارسال خبر بازداشت شدم، نامزدم را تشویق به جدایی کردند و ایشان هم طلاق گرفت، مادرم را تهدید تلفنی کردند، ملایر شهر کوچکی است و قاضی و پاسگاه و دادگاه یکدیگر را می‌شناسند و همین باعث شد شکایت نکنم.»
تیمور خالدیان، در سال‌های ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ نیز به دلیل ارسال اخبار زندان ملایر به رسانه‌های مدافع حقوق بشر بازداشت شده و یک بار نیز به اتهام تبلیغ علیه نظام به شش ماه زندان محکوم شد.
موضوع تجاوز، و آزار جنسی زندانیان از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی از سوی منتقدان و مخالفان مطرح شده است. تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد شده در دهه شصت، جمهوری اسلامی به آزار جنسی و تجاوز متهم کردند، حسینعلی منتظری، قائم مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی در آبان ۱۳۶۵ در نامه‌ای به روح‌الله خمینی در شرح مشکلات کشور با عبارت «آیا می‌دانید در بعضی زندان‌های جمهوری اسلامی دختران جوان را به زور تصرف کردند؟ آیا می‌دانید هنگام بازجوئی دختران استعمال الفاظ رکیک ناموسی رایج است؟» به این موضوع اشاره کرده‌است.
در اعتراضات پس از انتخابات جمهوری اسلامی نیز تعدادی از زندانیان آزاد شده از آزار و شکنجه بدنی در زندان پرده برداشتند که مهم‌ترین آن‌ها در بازداشتگاه کهریزک رخ داد. مهدی کروبی، یکی از کاندیداهای معترض این انتخابات نیز با ارسال گزارشی که از مصاحبه با قربانیان تهیه شده بود، اعتراض کرد و خواستار دخالت رهبر ایران شد. گزارش‌هایی که اگرچه به بسته شدن بازداشتگاه کهریزک منجر شد اما به آزار واذیت بدنی و شکنجه جسمی در زندان‌های ایران پایان نداد.
