محکومیت چهار زن درویش به پنج سال حبس: بی‌توجهی قاضی به دفاعیات متهمان و وکلا
شیما انتصاری به همراه خانواده‌اش
همسر شیما انتصاری درویش زندانی به کمپین حقوق بشر در ایران گفت صبح سه‌شنبه ۱۲ تیرماه حکم چهار زن درویش از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به وکلای‌شان اعلام شده است. براساس این احکام شیما انتصاری، سیما انتصاری (دو خواهر)، نازیلا نوری و آویشا جلال‌الدین هر کدام به پنج سال حبس محکوم شده‌اند.
مهیار شالچی گفت آنها به این حکم «ناعادلانه» اعتراض می‌کنند و امیدوار به شکستن حکم در دادگاه تجدیدنظر هستند. به گفته آقای شالچی هر چهار زن یک جلسه دادگاه در تاریخ شنبه ۹ تیرماه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ماشالله احمدزاده داشته‌اند و حکم سه روز بعد در تاریخ ۱۲ تیرماه ابلاغ شده است. اتهام اصلی این چهار زن «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» است.
شیما انتصاری متولد ۱۳۵۴، دارای سه فرزند و دانشجوی دکتری رشته اقتصاد است. سیما انتصاری متولد ۱۳۶۲، ساکن جزیره کیش، فوق لیسانس زبان انگلیسی و مترجم رسمی دارالترجمه است. سیما انتصاری برای شرکت در اعتراض دراویش از کیش به تهران آمده بود که صبح روز اول اسفند ماه بازداشت شد. نازیلا نوری متخصص زنان و زایمان، متاهل و دارای یک فرزند است که مدتی نیز به دلیل بیماریش از زندان قرچک به بیمارستان منتقل شد. آویشا جلال‌الدین متاهل و صاحب یک دختر خردسال است.
۱۱ زن درویش در شب ۳۱ بهمن ماه و صبح اول اسفند ماه بازداشت شدند. از میان آنها شهناز کیان‌اصل پس از سه ماه بازداشت در تاریخ دوم خرداد ماه به دلیل وضعیت وخیم جسمی از زندان آزاد شد. همچنین معصومه باراکوهی پس از گذشت پنج ماه حبس و حضور در دادگاه در تاریخ ۹ تیرماه، روز هشتم تیرماه از زندان آزاد شده است. در حال حاضر شکوفه یداللهی، سپیده مرادی، الهام احمدی، مریم فرسیابی و صدیقه صفابخت منتظر احکام خود هستند.
همسر شیما انتصاری درباره نحو برگزاری دادگاه و دفاع از پرونده به کمپین گفت: «همسرم و خواهرش و بقیه در مرحله بازجویی و تفهیم اتهام وکیل نداشتند. به دلیل اینکه اتهام‌شان امنیتی بود به آنها اجازه داشتن وکیل در این مراحل داده نشد. اما وکیل آنها قبل از جلسه دادگاه توانست پرونده‌شان را بخواند و در دادگاه حضور داشت.»
مهیار شالچی با اظهار اینکه قاضی احمدزاده به دفاعیات وکیل و متهم در دادگاه توجهی نداشته گفت: «چندین بار همسرم در دادگاه گفت که به نظام جمهوری اسلامی اعتقاد دارد و هیچ دشمنی با اصل این نظام ندارد اما قاضی به او گفت دروغ می‌گوید. گفت منافقین هم همین را می‌گفتند و وقتی بیرون می‌رفتند خرابکاری می‌کردند. اما این تخلف قاضی است که وقتی متهم اقرار می‌کند نظر شخصی خود را اعمال کند. وکیل هم به قاضی اعتراض کرد اما ایشان توجهی نداشت.»
آقای شالچی درباره اتهامات همسرش و خواهر او گفت: «اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی برای همه آنها مشترک است. مبنای این اتهام حضور آنها در تجمعات است. هر تجمعی که آنها برای دفاع از دراویش در طی مدت اخیر مثلا در جلوی دادگستری تهران، خیابان پاسداران مقابل خانه نورعلی تابنده و یا مقابل زندان اوین شرکت داشته‌اند در پرونده ضمیمه شده است. اما علاوه بر این شیما متهم به «مصاحبه با بی بی سی» و «یک بار تماس تلفنی با سایت حقوق بشری» نیز شده است.»
همسر شیما انتصاری با تاکید بر اینکه حکم «ناعادلانه» است گفت: «می‌خواهند برای دراویش اتهامات امنیتی بچسبانند. می‌خواهند از ما دشمن بسازند ولی ما دشمن نیستیم و این برچسب‌ها به ما نمی‌چسبد. من نمی‌فهمم همسرم با دانشجو بودن و داشتن سه فرزند چطور می‌توانسته این همه کارهای مجرمانه به گفته آقایان انجام دهد. آخر یک بار تماس تلفنی با سایت حقوق بشری که چند سال پیش اتفاق افتاده چطور باید در پرونده کنونی او بیاید.»
او در ادامه گفت: «تجمع کردن که در قانون اساسی حق شمرده شده است و دراویش در تجمعات هیچ‌گاه شعار علیه نظام یا شرع اسلام نداده‌اند. مصاحبه با هر سایت خارج از ایران هم نمی‌تواند اتهام باشد. وقتی ظلمی روی می‌دهد و در داخل هیچ خبرگزاری آن را پوشش نمی‌دهد خب مجبور می‌شود که صدایش را به جایی برساند تا کسی آن را بشنوند.»
دراویش گنابادی روز سی‌ام بهمن ۹۶ در اعتراض به محاصره خانه نورعلی تابنده، رهبرشان در خیابان هفتم پاسداران تهران تجمع کردند که این تجمع با دخالت نیروی انتظامی و ماموران لباس شخصی به آشوب کشیده شد. در آن شب و صبح روز بعد طبق گفته فرهاد نوری، سخنگوی دراویش بش از ۳۰۰ درویش بازداشت شدند و ۱۷۰ نفر آنها به دلیل شدت ضرب و شتم پس از بازداشت به چهار بیمارستان منتقل شدند. همه آنها پس از مداوا سرپایی و بقیه بازداشتی‌ها به دو زندان اوین و فشافویه منتقل شدند و زنان نیز به زندان قرچک فرستاده شدند.
صدیقه خلیلی مادر سپیده مرادی در گفت‌وگویی با کمپین گفته بود زندان قرچک از نظر وضعیت بهداشت، غذا و درمانی خارج از استانداردهای لازم است و زندانیان به سختی زندگی می‌کنند: «آب شیرهای زندان برای خوردن مناسب نیست و زندانیان باید آب را هم بخرند. هر چه احتیاج دارند باید از فروشگاه زندان خریداری کنند که قیمتش تا سه برابر قیمت بیرون از زندان است و از خانواده‌ها هم حتی پوشاک برای زندانیان قبول نمی‌کنند. آب برای حمام کردن هم گفته می‌شود پر از گل و لای است و مناسب شستشو نیست.»
