وکیل محمد نظری: هنوز موکلم برای درمان تومور به بیمارستان منتقل نشده، به شدت نگرانیم/ ۲۵ سال حبس بدون یک روز مرخصی
محمدحسین آقاسی وکیل محمد نظری، زندانی سیاسی کرد که به حبس ابد محکوم است به کمپین حقوق بشر در ایران گفت موکلش علیرغم داشتن توموری در معده و تجویز پزشک برای انتقال او به بیمارستان از تاریخ دوشنبه ۱۷ تیرماه هنوز به دلایل نامشخص از انتقال او ممانعت شده است. محمد نظری یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران است که از خرداد ۷۳ تاکنون یعنی به مدت ۲۵ سال در زندان به سر می‌برد. او در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه دوران محکومیت خود را سپری می‌کند.
محمدحسین آقاسی با اظهار اینکه شرایط موکلش «اضطراری و نگران‌کننده» است به کمپین گفت: «محمد آخرین بار سه‌شنبه ۲۵ تیرماه با من تماس گرفت و گفت علیرغم قول‌های مساعد برای فرستادنش به بیمارستان هنوز این اتفاق نیفتاده است. محمد دارای توموری در معده‌اش است، قرار بود او را ۱۷ تیرماه برای تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن تومور به بیمارستان منتقل کنند که این اتفاق تاکنون نیفتاده است.»
آقاسی درباره اینکه چطور متوجه تومور معده موکلش شده‌اند، گفت: «محمد مدتی پیش دچار سرفه‌های شدید شد. با درخواست من، او یک ماه و نیم پیش به بیمارستان منتقل شد. در آنجا ام. آر. آی و آزمایشاتی برای او انجام شد. در نهایت دکتر تشخیص تومور در معده موکلم را داد. نظر دکتر این بود که همان روز محمد بستری شود اما مامورانی که او را با خود برده بودند گفته بودند که ما او را باید به زندان برگردانیم و برای این امر نیاز به اجازه قاضی پرونده‌اش است. او دوباره به زندان برگشت اما قرار شد ۱۷ تیرماه برای تشخیص خوش خیم و بدخیم بودن تومور مجدد به بیمارستان منتقل شود که تاکنون این اتفاق نیفتاده و ما به شدت نگران هستیم.»
این وکیل دادگستری در پاسخ به اینکه اکنون او به عنوان وکیل چه اقدامی می‌تواند انجام دهد به کمپین گفت: «متاسفانه در این مقطع من کاری جز اطلاع‌رسانی نمی‌توانم انجام دهم. وظایف یک کیل دادگستری در پرونده‌های قضایی مشخص است. درخواست من برای اعاده دادرسی موکلم دو سال پیش رد شد و به درخواست مراقبت‌های پزشکی هم جوابی داده نشد.»
محمد نظری،متولد ۱۳۵۰ و اهل شهر شاهین‌دژ از توابع استان آذربایجان غربی است که روز ۹ خرداد ماه ۱۳۷۳ در سن ۲۳ سالگی به اتهام «عضویت در حزب دموکرات کردستان ایران» از سوی ماموران سپاه پاسداران در شهر بوکان بازداشت شد. او پس از بازداشت به مدت سه ماه در سلولهای بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات در این شهر نگهداری و پس از آن به زندان مهاباد منتقل شد. محمد نظری ابتدا توسط شعبه یک دادگاه انقلاب شهر مهاباد به اتهام عضویت در حزب دمکرات کردستان محاکمه و به اعدام محکوم شد. شش ماه بعد، پرونده او به شعبه یک دادگاه انقلاب شهر ارومیه به ریاست قاضی جلیل‌زاده ارجاع شد و در این دادگاه نیز بار دیگر به همان اتهام به اعام محکوم شد. محمد نظری به حکم صادره اعتراض کرد اما این اعتراض به جایی نرسید و نهایتا در عید قربان سال ۱۳۷۸ با یک درجه تخفیف حکم اعدام او به حبس ابد تبدیل شد.
محمد نظری در طی ۲۵ سال حبس از حق مرخصی حتی برای یک روز هم مرحوم بوده است. در این مدت مادر، پدر و خواهرش فوت کردند اما او حتی اجازه شرکت در مراسم خاکسپاری آنها را نیز نیافت در حالی که طبق قانون ایین دادرسی زندان‌ها، مرخصی حق هر زندانی است. او مدتی پس از حبس در زندان مهاباد به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد و اکنون در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
به گفته این وکیل، محمد نظری اتهامش را در دادگاه خود نپذیرفته است: «نظری به من گفت در دوران بازجویی زیر شکنجه مجبور به پذیرفتن اتهام خود شده اما بعد اتهامش را رد کرده است.»
این زندانی سیاسی در سال ۹۶ درخواست اعاده دادرسی و اعمال «قانون جدید مجازات اسلامی» مصوبه سال ۹۲ را داشت که با آن بتواند ازاد شود با این حال علیرغم درخواست‌های متعدد کتبی، توجهی به درخواست اعاده دادرسی او نشد. نظری در اعتراض به این روند در تاریخ هشتم مرداد ۹۶ دست به اعتصاب غذا در زندان رجایی شهر کرج زد تا حداقل از این طریق صدای او شنیده شود. به گفته آقاسی، او در اواخر مهرماه ۹۶ به ملاقات او در زندان رجایی شهر کرج رفت و پیشنهاد وکالت پرونده‌اش را داد. محمد نظری پس از آن و در چهارم آبان ۹۶ به اعتصاب غذایش پایان داد. بیش از هفتصد فعال سیاسی و مدنی طی نامه‌ای در تاریخ دوم آبان ۹۶ از محمد نظری خواسته بودند تا به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
«بهمن احمدی‌امویی»، روزنامه‌نگاری که در زندان رجایی شهر مدتی با محمد نظری هم بند بود، در زمان اعتصاب غذای او در توییترش نوشت: «پنج سال پیش محمد نظری را در زندان رجایی شهر دیدم. ۱۷ سال در سکوت حبس ابدش را می‌گذراند به امید این که دلی به رحم آید. سرانجام صدایش بلند شد.»
به گفته آقاسی، او در زمانی که به ملاقات محمد نظری در زندان رجایی شهر کرج رفته، او در اثر اعتصاب غذای طولانی در شرایط به شدت نامساعد جسمی بوده است: «در آن دوران من یک بار به ملاقات محمد رفتم که در آن ملاقات پیشنهاد وکالتم را پذیرفت. هنوز خاطرم است که چهره‌اش شبیه یک پیرمرد تکیده و ناتوان بود در حالی که فقط ۴۵ سالش بود. بعد از آن ملاقات، من برایش درخواست اعاده دادرسی کردم و بسیار هم امیدوارم بودیم که با آن موافقت شود. اما متاسفانه اعاده دادرسی ما رد شد.»
اما اعاده دادرسی محمد نظری در تاریخ ۲۷ دی ۹۷ از سوی دیوان عالی کشور و دادگاه انقلاب ارومیه هر دو رد شد. این وکیل در پاسخ به اینکه دلیل رد اعاده دادرسی چه عنوان شده، گفت: «من از دیوان عالی کشور درخواست توضیح کردم اما دلیلی در اختیار من قرار داده نشد. اصولا وقتی اعاده دادرسی رد می‌شود توضیحی نمی‌دهند فقط گفته می‌شود این مورد از موارد شامل اعاده دادرسی نیست.»
محمد نظری در گفت‌وگویی با کمپین حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۳ دی ۹۵ گفته بود: «کسی را ندارم پی‌گیر پرونده ام باشد. هزار نامه نوشتم. به هرکجا در فکرتان بگنجد نامه نوشتم، اما تقاضای عفو و بخشودگی نکردم چون من کار خلافی نکردهام گناهی مرتکب نشده ام، دزدی نکردم، به ناموس مردم نگاه نکردم سر یک عقیده که نتیجه تبعیضی است که حکومت علیه ما انجام می‌دهد این همه سال زندان هستم.»
این زندانی سه سال پیش به کمپین گفته بود حتی به او اجازه انتقال به بیمارستان را هم نمی‌دهند، این روند همچنان برای او ادامه دارد: «من ۲۰ تیر ماه ۱۳۵۰ متولد شده‌ام. تاریخ دستگیری‌ام ۹ خرداد ۱۳۷۳ است. بیشتر از نصف عمرم را در زندان می گذرانم باز هم مشکلی نیست. من هیچ چیزی از اینها نمی‌خواهم. فقط می گویم به من بگویید که پرونده من کدام دادگاه است که بتوانم یک مجوز بیمارستان بگیرم.
آقای نظری درباره اتهام و حکمش نیز گفته بود: «هواداری از حزب دموکرات کردم این گناه نیست طبق قوانین خودشان جرم نیست. نمی‌دانم واقعا پرونده من کلا در زندان شده یک جوک.» این زندانی محکوم به حبس ابد در جایی دیگری از صحبت‌هایش به قول و وعده‌های توخالی به خانواده اش گفت: «سال ۹۰ به مادرم گفته بودند اگر بروی بیت خامنه ای به تو کمک می‌کند. مادرم با هزار آرزو رفت بیت خامنه ای اما به او گفته بودند که شانس آوردی اعدام نشده. همین یک جمله باعث شد مادرم سکته مغزی کرد و تمام فوت کرد. برادرم هم امسال فوت کرد.»
این زندانی درباره تقاضاهای پیاپی اعاده دادرسی‌اش نیز در آن زمان گفته بود: «تا حالا شاید ده بار تقاضای اعاده دادرسی کرده‌ام. گفتم می‌رویم حرف می‌زنیم اگر شما خلاف گفتههای من را ثابت کردید، حکم اعدام را بنویسید من امضا می‌کنم در غیر این صورت بدون هیچ شرط و شروطی من باید آزاد شوم. جواب ندادند. خواهر و برادرم برای من تقاضای عفو کردند.»
همچنین کمپین حقوق بشر در ایران در سال ۹۶ به نقل از یک منبع آگاه درباره وضعیت نامناسب او نوشته بود: «شرایط او اصلا خوب نیست. بیمار است و غیر از مسایل روحی و روانی، بیماری‌های متعدد جسمی دارد. از دست دادن دندان تنها یکی از مشکلات او است که متاسفانه به دلیل درمان نکردن و جلوگیری از اعزام او به پزشک متخصص، بدتر شده است. دیسک گردن دارد و دست‌ها و پاهایش یکباره از کار می‌افتند اما کسی برای او کاری نمی‌کند. در تمام ۲۴ سال گذشته فقط غذای زندان خورده است و کسی نیست در کارت خریدش در زندان پولی واریز کند که بتواند میوه و گوشت بخرد. عملا از هیچ یک از حقوق انسانی و قانونی مندرج در قوانین هم برخوردار نیست.»
این زندانی سیاسی در دوران ۲۵ سال زندان مبتلا به بیماری‌های قلبی، دیسک گردن و افسردگی شده و اکنون به تشخیص پزشکان دارای توموری در معده‌اش است و نیاز به مراقبت‌ها و درمان پزشکی سریع دارد. او در طی ۲۵ سال از حق مرخصی و حق مراقبت‌های پزشکی محروم بوده است. محمد حسین آقاسی با اظهار اینکه «متاسفانه دیگر از نظر حقوقی کاری برای اعاده دادرسی و آزادی محمد نمی‌شود کرد» گفت: «الان فقط تقاضای ما رسیدگی پزشکی او و مراقبت از سلامتی‌اش است.»
