روایت دو محروم از تحصیل از حضوردراجلاس حقوق بشر ژنو: موسسان برخی از سازمان های غیردولتی هوادار دولت سابقه امنیتی دارند
مصطفی خسروی و نریمان مصطفوی دو دانشجوی محروم از تحصیل که هم اکنون در خارج از کشور به ادامه تحصیل مشغول هستند در جریان نشست شورای حقوق بشر در شهر ژنو از جمله فعالان دانشجویی بودند که روایت هیات رسمی ایرانی و هیات غیردولتی هوادار دولت را به چالش کشیدند.
مصطفی خسروی و نریمان مصطفوی دو دانشجوی محروم از تحصیل که هم اکنون در خارج از کشور به ادامه تحصیل مشغول هستند در جریان نشست شورای حقوق بشر در شهر ژنو از جمله فعالان دانشجویی بودند که روایت هیات رسمی ایرانی و هیات غیردولتی هوادار دولت را به چالش کشیدند. این دو فعال سابق دانشجویی در گفت وگویی با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در خصوص انگیزه حضور در اجلاس، حضورسازمان های غیردولتی هوادار دولت که برموارد نقض حقوق بشر در کشور سرکوب می گذاشتند و در نهایت از سابقه فعالیت های خود سخن گفته اند.
مصطفی خسروی عضو سابق شورای عمومی دفتر تحکیم وحدت و عضو فعلی شورای سیاسگزاری دانش آموختگان ادوار تحکیم وحدت به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران درخصوص حضورش در اجلاس شورای حقوق بشر گفت: « ما تصمیم گرفتیم که همزمان با این اجلاس تحصن کنیم و اعتراض خود را به حصر موسوی و کروبی و به خشونت های بی رویه در ایران اعلام کنیم. ضمن اینکه این اجلاس موقعیت مناسبی بود تا نسل جوانی که در ایران فعال سیاسی بودند اما به دلیل شرایط سخت از ایران خارج شدند درگیر مسائل حقوق بشری شوند و بتوانند با سازمان های غیر دولتی، انجمن ها و گرو ههای مختلف مستقیم صحبت کنند و تجربه های شخصی خود را بیان کنند تا فعالان حقوق بشری کشورهای حاضر در این اجلاس بتوانند برای کمک بهتر تصمیم بگیرند.در همین اجلاس شاهد بودیم که در پایان یکی از برنامه ها، سخنرانی های دولت جمهوری اسلامی از وضعیت موجود اظهار ناراحتی کردند و حتی برای همکاری با جنبش سبز اعلام آمادگی کردند.این عکس العمل ها به این دلیل بود که آنها در تماس مستقیم با تجربه های اخیر ایران قرار گرفتند و با قسمتی از مشکلات و واقعیت های ایران مستقیما ارتباط گرفتند. و صرفا ارتباطشان با دیپلمات ها و یک سری افرادی که از سوی دولت می آمدند خلاصه نشد بلکه کسانی در این اجلاس بودند که اتفاق های که در زندان و جاهای دیگر برای آنها افتاده بود را مستقیم مطرح کنند و آنها بشنوند.»
لینک مرتبط: حضور قدرتمند فعالان دانشجویی در اجلاس شورای حقوق بشر: «جمهوری اسلامی با همه لشگرکشی اش به ژنو به بن بست رسید؛ افکارعمومی اگاه است»
مصطفی خسروی درسال ۸۵ به دلیل فعالیت های سیاسی با این عنوان که صلاحیت ادامه تحصیل در دانشگاه جمهوری اسلامی را ندارد از دانشگاه اخراج شد، . وی در دوران فعالیت خود در ایران دو بار بازداشت شد. اولین بار در سال ۸۲ به مدت ۵۸ روز و دومین بار پس از انتخابات ۸۸ برای دو روز بازداشت شد و پس از آن برای ادامه تحصیل از کشورخارج شد
این فعال دانشجویی در خصوص افرادی که در طی اجلاس به عنوان فعال حقوق بشر درهیات غیردولتی هایی که از ایران سفر کرده بودند و به دفاع از کارنامه حقوق بشر دولت ایران می پرداختند به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « افرادی که در این اجلاس پوشش روی نقض حقوق بشر در ایران می گذارند یا بالطبع باید نماینده سازمان های غیر دولتی در ایران باشند و یا نمایندگان خود دولت هستند. اما ما در ایران سازمان های غیر دولتی مستقل از دولت نداریم، به خصوص در حوزه های حساسی مثل حقوق بشر، اجتماعی یا سیاسی. بعضی از سازمان های که اینجا حضور پیدا کردند قدمت نزدیک به ۲۰ سال فعالیت را دارند مثل سازمان “دفاع از قربانیان خشونت” که امروز در برنامه حضور داشت اما کسانیکه این سازمان ها را تاسیس کرده اند اکثر سابقه نزدیک به نهادهای امنیتی دارند، ما از این آدم ها بیشتر از این همه انتظار نداریم چون هر جای دنیا بروند کارشان در حیطه نقض حقوق بشر فرافکنی است وقتی از این آدم ها درباره نقض حقوق بشر در ایران سوال می شود و آنها گوانتناما را مثال می زنند، رفتارشان برایمان یادآور رفتار کسانی می شود که در زندان مقابل زندانیان قرار می گیرند و در خیابان مقابل مردم.»
نریمان مصطفوی ورودی سال ۸۱ رشته شیمی دانشگاه امیر کبیر و عضو انجمن اسلامی دانشگاه وقائم مقام فرهنگنی دفتر تحکیم وحدت نیز به کمپین گفت که قبل از انتخابات به مدت ۷۰ روز بازداشت شده است. او پیش از بازداشت در کنکور کارشناسی ارشد در رشته مهندسی شیمی رتبه ۲۸۰ را احراز کرد:« در یک روند عجیب و غریب نه شبانه و نه روزانه هیچکدام پذیرفته نشدم.اما در انتخاب پنجاهم که تنها انتخاب شهرستانم نیز بود، قبول شدم که فکر می کنم می خواستند من را از تهرا ن دور کنند و بنابراین رفتم به سهند تبریز. اما حراست دانشگاه آنجا به من گفت که ما شما را نمی توانیم ثبت نام کنیم به شرط اینکه تعهد بدهید که دانشگاه هر وقت می خواهد شما را اخراج کند. من هم تصمیم گرفتم که نروم چون به محض کوچکترین اتفاقی که در دانشگاه می افتد حتما من را اخراج می کردند. وقتی هم از زندان خار ج شدم چون پذیرش دانشگاه کی تی اچ استکهلم را داشتم به سوئد برای ادامه تحصیل در رشته انرژی در مقطع فوق لیسانس رفتم.»
آقای مصطفوی درخصوص اهمیت حضور کسانی که حقوقشان به نوعی در کشور نقض شده در نشست هایی از جمله اجلاس حقوق بشر درشهر ژنو به کمپین گفت: «ما دانشجویانی که پس از انتخابات ماندن برایمان غیر ممکن شده بود، از کشور خارج شدیم و متاسفانه الان هر کدام در هر جای از اروپا پراکنده هستیم سعی کردیم با هم گروهی تشکیل بدهیم و دل هایمان را به هم نزدیک کنیم و بتوانیم آن اثر گذاری قدیم در ایران را به شکل دیگری اینجا داشته باشیم و بتوانیم تاثیری در فضای بین المللی بگذاریم. بخصوص که بحث تعیین گزارشگر ویژه سازمان ملل برای پیگیری موارد نقض حقوق بشر در ایران مطرح شده بود. ما دور هم جمع شدیم و تصمیم گرفتیم به این جا بیایم چون به دلیل نا آگاهی دولت های خارجی از وضعیت ایران خیلی از مواقع باعث می شود که هیات های اعزامی از جمهوری اسلامی حرف های بزنند که صحت ندارد و آنها با همین حرف ها قانع شوند. هیات های اعزامی از ایران که با حرف های نادرستشان سعی می کنند وجه سازی کنند و روی افکار عمومی تاثیر بگذارند.ما امروز اینجا آمدیم و موفق شدیم در برنامه ای که توسط سازمان غیر دولتی وابسته به حکومت ایران برگزار شده بود شرکت کنیم و برایمان جالب بود که حتی سخنران های که در این برنامه دعوت شده بودند بعد از شنیدن حرف های ما اعلام کردند که ضد سرکوب و همراه با جنبش سبز هستند و اعلام کردند که از این پس وقایع داخل ایران را دقیق تر تعقیب کنند.»
این فعال دانشجویی محروم از تحصیل در خصوص تلاش بی وفقه برای سرپوش گذاشتن بر وضعیت حقوق بشر در ایران توسط هیات دولتی و غیر دولتی گفت: «حس خیلی بدی است. به قول معروف وقاحت از حد گذشته است، حکومتی که شکنجه می کند و می گوید من نکردم، حکومتی که تجاوز می کند و می گوید من نکردم، حکومتی که از تحصیل محروم می کند و می گوید این طورنیست و حکومتی که آدم می کشد و می گوید مقتول هوادار من بوده است و بعد نماینده به جامعه جهانی اعزامی می کند و سعی می کند همه حرف های که در داخل تحویل مردم داده به هر ترفندی به افکار عمومی جهان نیز تزریق کند . این حتی احساسات آدم را جریحه دارمی کند. آدم باور نمی کند تجمیع این همه صفات بد در وجود یک سری آدم ها را . بهرحال ما سعی می کنیم با شرکت خودمان در این برنامه ها هم روی نگرش این آدم ها تاثیر بگذاریم و بخواهیم که کمی در میدان سیاست اخلاقی تر عمل کنند و هم اجازه ندهیم که هر دروغی را به خورد جامعه بین المللی بدهند.
