وزارت آموزش و پرورش
– تبعیض علیه آموزش زبان مادری
تبعیض علیه آموزش زبان مادری
اصل ۱۵ قانون اساسی ایران اعلام میدارد: «زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.»
این اصل قانون اساسی ایران صریحا حقوق گروه های مختلف قومی ایران را برای آموزش و یادگیری زبان مادری تضمین میکند. به علاوه، یک مصوبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۲۰۰۹، اعلام میکند که یک درس انتخابی دو واحدی به زبان محلی در دانشگاههای منطقه ای ایران عرضه شود.
اما هیچ گامی در راستای اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی و یا این مصوبه برداشته نشده است، با وجود اینکه طبق اظهارات وزیر آموزش و پرورش، ۷۰ درصد دانش آموزان ایرانی که در دبستان های ایران ثبت نام کرده اند دوزبانه هستند.
سیاستهای مناطق کردنشین بیانگر این نکته هستند. در سال ۱۳۹۱، یک بخشنامۀ داخلی محرمانه از وزارت آموزش و پرورش توسط چند وبسایت کردستان افشا و منتشر شد که نشان میداد وزارت آموزش و پرورش دستور ممنوعیت آموزش زبانهای محلی در چندین شهر کردستان را صادر کرده است. سازمان ثبت احوال از ثبت نامهای کردی برای نوزادان خوددار میکند و ادارۀ نظارت بر اماکن عمومی در نیروی انتظامی ایران مرتبا واحدهای تجاری را که نام کردی روی خود گذاشته باشند تعطیل و پلمپ میکند.[۱]
توصیه هایی برای وزارت آموزش و پرورش
به ممنوعیت آموزش زبانهای محلی خاتمه دهید. به اصل ۱۵ قانون اساسی ایران که متضمن حقوق کلیۀ اقوام، از کرد تا آذری، بلوچی و عرب برای تکلم زبان محلی خود است وفادار باشید.
(نسخه کامل گزارش «عمل به وعده ها: یک نقشه راه حقوق بشری برای حسن روحانی»-PDF)
