لقمان مرادی در اثر ضرب و شتم ماموران زندان دچار خونریزی داخلی و به بیمارستان منتقل شد
پدر زانیار مرادی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که لقمان مرادی، زندانی محکوم به اعدام در اثر ضرب و شتم ماموران زندان رجایی شهر کرج (یکشنبه پنجم اسفند ماه )دچار خونریزی داخلی شده و به بیمارستان امام خمینی منتقل شده است. به گفته آقای مرادی این زندانی همچنان در بیمارستان است و اطلاع بیشتری از وضعیت سلامتی او در دست نیست.
پدر زانیار مرادی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که لقمان مرادی، زندانی محکوم به اعدام در اثر ضرب و شتم ماموران زندان رجایی شهر کرج روز یکشنبه چهارم اسفند ماه دچار خونریزی داخلی شده و به بیمارستان امام خمینی منتقل شده است. به گفته آقای مرادی این زندانی همچنان در بیمارستان است و اطلاع بیشتری از وضعیت سلامتی او در دست نیست.
لقمان مرادی، متهم به محاربه و محکوم به اعدام روز یکشنبه چهارم اسفند ماه به دلیل اینکه از پوشیدن لباس زندان برای حضور در دادگاهش امتناع کرده بود توسط ماموران زندان رجایی شهر مورد ضرب و شتم قرار گرفت. لقمان و اقبال مرادی قرار است به اتهام قتل پسر امام جمعه مریوان در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شوند.
اقبال مرادی، پدر زانیار مرادی و هم بندی لقمان مرادی به کمپین گفت: « صبح چهارم اسفند ماه قرار بود لقمان از زندان به دادگاه کیفری شعبه ۷۴ استان تهران برده شود. صبح ماموران از او خواسته اند که لباس زندان را تنش کند و با آنها به دادگاه برود که لقمان از پوشیدن لباس زندانی خود داری کرده و گفته است من یک زندانی سیاسی هستم و حق دارم با لباس عادی در دادگاهم شرکت کند. متاسفانه چهار مامور با دستور آقای مردانی رییس زندان رجایی شهر کرج با باتوم، چماق و پوتین به جان لقمان افتاده اند و با سر و صورت خونین او را پیش قاضی دادگاه برده اند.»
اقبال مرادی گفت: «طبق اطلاعاتی که از زندان گرفتم مامورانی که لقمان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، نام سه نفرشان عبارتند از محسن منصوری، سعید غفاری، سروان زلف علی . »
لقمان و زانیار مرادی، اهل کردستان در سال ۸۸ د رشهر مریوان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند و در دی ماه ماه سال ۱۳۸۹ به اتهام محاربه با خدا، قتل پسر امام جمعه مریوان و عضویت در حزب کومله کردستان ایران به اعدام محکوم شدند. این دو زندانی علاوه بر اینکه در دادگاه انقلاب به اتهام محاربه از طریق عضویت در حزب کومله به اعدام محکوم شدند اکنون برای اتهام قتل پسر امام جمعه مریوان نیز در دادگاه کیفری دادگاهی می شوند. آنها بارها با انتشار رنج نامه هایی از داخل زندان اعلام کرده اند که مرتکب قتل نشده اند و به دلیل شکنجه های شدید در دوران بازجویی مجبور و حتی تهدید به تجاوز مجبور به اعتراف شده اند.
پدر هم بندی لقمان مرادی در مورد دادگاه این زندانی نیز به کمپین گفت: «وقتی او را به دادگاه برده اند قاضی از او یک سوال پرسیده است. قاضی گفته چون در آینده نزدیک می خواهیم در این دادگاه شما را دادگاهی کنیم آیا وکیل دارید یا وکیل تسخیری می خواهید که لقمان هم گفته است من وکیل دارم. همین و او را دوباره به زندان برگردانده اند.»
اقبال مرادی با اظهار نگرانی از وضعیت لقمان گفت: «درست است که من پدر زانیار هستم اما لقمان برایم کمتر از زانیار نیست متاسفانه تا این لحظه می دانم که او را به بیمارستان برنگردانده اند. خانواده لقمان در کردستان هستند و برایشان سفر طولانی به تهران سخت است و خیلی در جریان وقایع نیستند.»
پدر زانیار مرادی همچنین گفت: «پرونده لقمان و زانیار یکی است و اتهاماتشان هم یکسان است اما لقمان را روز چهارم اسفند ماه به تنهایی به دادگاه کیفری فرا خواندند. ما خیلی نگرانیم که مبادا بخواهند اتهامات جدیدی تری به آنها اضافه کنند و پرونده هایشان از هم تفکیک شود.»
مهناز پراکند، وکیل و فعال حقوق بشر در گفتگویی با کمپین گفت: «با توجه به نامه هایی که این دو زندانی منتشر کرده اند و همین طور پیام ویدئویی شان که می گویند به دلیل شکنجه مجبور به اعتراف شدند باید مجددا این دو زندانی محاکمه شوند. طبق اصل ۳۸ قانون اساسی اقرار گرفتن توسط شکنجه ممنوع است و اعتبار ندارد. از آنجا که آنها گفته اند زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده اند از نظر حقوقی باید قاضی به حرف این متهمان توجه کند و مجددا در شرایط آزاد و دور از فشار و با حضور وکیل شان تحقیقات از آنها انجام شود و بعد قاضی به اقناع کامل برسد و حکم صادر کند.»
سال گذشته زانیار ولقمان مرادی درسومین سالروز زندانی شدن خود در نامه های که نسخه ای از آن در اختیار کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران قرار گرفت قتل پسر امام جمعه مریوان را رد کرده اند و از شکنجه هایشان که منجر به اعتراف دروغ شده، گفته اند. در این نامه آماده است: سه سال گذشت، سه سالی که هر روزش منتظر مرگ بودن در ستیز با امید ما بود. وقتی زیر آنهمه شکنجه ها و تهدیدها و شبهای سخت سلول انفرادی و بیخبری منتظر هر اتفاقی بودیم، تنها به انتظار روشن شدن حقایق و آزادی صبر و امید پیش گرفته بودیم. هنوز انتظارمان از اجرای عدالت و تشریح روند ناسالم پروندمان هستیم. انتظاری که پس از بارها و بارها نامه نگاری و درخواست اعاده دادرسی از مقامات قضایی همچنان بی پاسخ مانده است. انتظار برای محاکمه و برخورد با آنهایی که شکنجه کردهاند و آنهمه رفتار غیرانسانی و غیراخلاقی را داشته اند، نداریم. اما هنوز انتظارمان از امام جمعه مریوان است که آنگونه که شایسته جایگاه دینی ایشان بود، صادقانه و شجاعانه به آنچه وعده چندین و چندین بارهاش بوده عمل نکرده است چراکه آنهایی که همیشه دروغ گفته اند و از ما دروغ خواسته اند و همیشه دشنام بر لب داشته اند انتظاری نیست اما امام جمعه میتوانست با اذعانش بر بیگناهی ما و بیادعایش نسبت به اعدام ما گام بلندی برای آزادی ما بردارد.»
