حمله به معترضینی که نترسیده اند
” از نکات بارز این اعتراض، برخلاف اعتراضات قبلی این بود که مردمی که مورد حمله قرار می گرفتند، فرار نمی کردند و با هم می ماندند.”
دهها نفر در اعتراضات دیروز بازداشت شدند
۱۹ تیرماه ۱۳۸۸ – هزاران نفر از مردم در تهران علیرغم سرکوب نیروهای دولتی دهمین سالروز جنبش دانشجویی سال ۱۳۷۷ را گرامی داشتند و دهها نفر از تظاهر کنندگان بازداشت شدند.
شاهدان عینی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفتند که نیروهای امنیتی و نظامی بسیج و ماموران لباس شخصی به معترضین حمله کردند، آنها را بی رحمانه با باتوم و کابل مورد ضرب و شتم قرار دادند و تلاش کردند که مردم را با استفاده از گاز اشک آورپراکنده کنند.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:”امروز مردم بعنوان صاحبان خیابان ها بیرون آمدند تا آن را پس بگیرند و برای حقوق مشروع خود محکم ایستادند. هرچند مردم باز هم بی رحمانه مورد حمله قرار گرفتند اما فرار نکردند. پیام مردم این است که آنها خواهان این هستند که حقوقشان رعایت بشود.”
گزارش ها حاکی از این است که تعداد بسیار زیادی بازداشت شده اند. به گزارش یک شاهد عینی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران “فقط در یک نقطه ای که من بودم، دیدم که سه ون گشت ارشاد پر از معترضینی بود که دستگیر شده بودند.”
ماموران امنیتی لباس شخصی در بین جمعیت بدنبال شناسایی فعالان اجتماعی و بازداشت آنها بودند. کاوه مظفری؛ عضو کمپین یک میلیون امضا و فعال حقوق زن با اینکه در اعتراض شرکت نداشت، در خیابان بازداشت شد. کاوه مظفری که مادر همسرش را به بیمارستان مصطفی خمینی در خیابان ایتالیا در نزدیکی منزل خود برده بود در حال بازگشت به منزل توسط ماموران امنیتی شناسایی و بازداشت شد.
به گزارش شاهدان عینی، بیشتر معترضین بدون توجه به شدت حملاتی که قصد پراکنده کردن جمعیت را داشت، تصمیم گرفته بودند بمانند و از حق تجمع مسالمت آمیز خود دفاع کنند. شاهدان بر نقش رهبری زنان بویژه زنان میانسال در مقابله با نیروهای دولتی اشاره کرده اند که تلاش آنها حفظ کسانی بود که مورد حمله نیروهای امنیتی بودند. همه شاهدین از اینکه همه مردم؛ پیر و جوان، زن و مرد مورد حمله و ضرب و شتم نیروهای دولتی بودند ابراز بهت و حیرت کرده اند.
نیروهای بسیجی و ماموران لباس شخصی، نیروهای عمده دولت در حمله به معترضین بودند اما نیروهای انتظامی با لباس فرم نیز نقش هدایتی در حملات را برعهده داشت. شاهدین گزارش داده اند که تعداد زیادی از جوانان در بین نیروهای بسیجی مشاهده شده اند.
یک شاهد عینی در این زمینه گفت:” خیلی از اعضای بسیج، پسر بچه های جوان زیر ۱۸ سال بودند. تعداد این نیروهای جوان بیشتر از دفعات قبلی بود. این پسر بچه ها باتوم داشتند.”
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران بشدت نگران سوء استفاده از پسر بچه های جوان بعنوان سربازان پیاده نظام نیروهای نظامی بسیجی است که نقض جدی پیمان حقوق کودک است.
شاهد عینی دیگری به کمپین بین المللی حقوق بشر گفت :”آنچه که در این اعتراض برخلاف اعتراضات قبلی بارز بود این بود که مردم در برابر حملات فرار نمی کردند و با هم می ماندند. بخصوص زنان در برابر نیروهای امنیتی واکنش نشان می دادند و می گفتند “چرا ما باید فرار کنیم؟ این مملکت ماست، این سرزمین ماست، ما را نمی توانید از سرزمین خودمان بیرون کنید. این پیاده روها، پیاده روهای ماست. شما کی هستند که به ما می گید که برویم، ما نخواهیم رفت.”
این شاهد عینی اضافه کرد که ” ضرب و شتم افراد سالخورده امروز خیلی معمول شده بود. پیرمردی هم در میدان انقلاب فقط به دلیل اینکه تند راه نرفته بود به شدت کتک خورد. پیرمرد زیر دست و پای مامورها و لباس شخصی ها عین یک بچه گربه ناله و گریه می کرد. ”
شاهدان در مورد ضرب و شتم های سبعانه مرد جوانی که به کمک پیرمرد آمده بود چنین گزارش داده اند:
مرد جوانی به یکی از مامورها گفت: چقدر پول گرفتی اینجا اومدی؟ پول خون باباتو که نمی دن؟ صدتومن یا دویست تومنه دیگه؟ خودتو به همین قد فروختی؟ ارزشت همینه؟
مرد جوان بعد از گفتن این حرفها توسط دست کم سی مامور مورد حمله قرار گرفت. زنها جیغ می کشیدند. آنها با کیفهای خود و یا با دسته کلید به پشت مامورها می زدند تا جوان را نجات بدهند. بعد از چند لحظه مامورها کنار آمدند. تمام بدن مرد جوان خونی بود. قیافه اش را درست نمی توانستیم تشخیص بدهیم. مامورها دستهای مرد را با چیزی شبیه پلاستیک کرم رنگ محکم بستند و بدون توجه به بدن زخمی اش، او را در پشت یکی از ماشینهای نیروی انتظامی انداختند.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از مقامات ایرانی خواست که فورا همه نیروهای امنیتی و نظامی را از مکان های عمومی جمع کند و بگذارد که مردم به اعتراضات مسالمت آمیز خود برای تحقق آزادی بیان و آزادی تجمع ادامه دهند زیرا این حقوق از حقوق تضمین شده در قانون اساسی ایران و پیمان های بین المللی است که ایران نیز آنها را امضا کرده است.
هادی قائمی در این مورد گفت:” دولت باید بفهمد که قدرت جمعی مردم برای حقوق مشروع خود نمی تواند هر روز سرکوب بشود و تظاهرات هر روزه مردم گویای این است که آنها مصممند که از حقوق خود عقب نشینند.”
