گزارشات متعدد از اعدام های دسته جمعی در زندان وکیل آباد مشهد
صدها نفر در انتظار اعدام در مشهد
۳ آبان ۱۳۸۹— کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز اعلام کرد قوهء قضاییهء ایران باید بلافاصله نسبت به توقف کلیهء اعدام ها در زندان وکیل آباد مشهد اقدام نماید و پاسخ شفافی در مورد اخبار معتبر که تعداد بسیار زیادی اعدامهای مخفیانه در این زندان صورت می گیرد ارائه نماید.
کمپین دائما در حال دریافت گزارشات معتبر از زندانیان سابق زندان وکیل آباد است که در خصوص اعدام های گروهی متعدد و ناگهانی زندانیان گواهی می دهند. منابع قابل اعتماد نشان می دهند که ظرف سال گذشته، اعدامهای متعدد و وسیع داخل زندان وکیل آباد صورت گرفته اند و حداقل ۶۰۰ نفر زندانی نیز منتظر اجرای ا حکام اعدامشان می باشند.
طبق آخرین گزارشات واصله، در تاریخ سه شنبه ، ۲۰ مهر ۱۳۸۹، ده زندانی در وکیل آباد اعدام شده اند. تعداد اعدامهایی که رسما توسط مقامات اعلام شده اند، بسیار کمتر از آمار واقعی است. سازمان عفو بین الملل گزارش می دهد که بنا بر اخبار منتشر شده در روزنامه های ایران حد اقل ۳۸۸ اعدام در سال ۲۰۰۹ انجام شده است.
آرون رودز، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر ایران گفت: “این گزارشات در خصوص اعدامهای زندان وکیل آباد نشان می دهد که ایران به اعدام تعداد بسیار بیشتری از آنچه در حال حاضر تخمین زده میشود، مبادرت می ورزد.”
وی افزود: “چون سیستم قضایی ایران نسبت به اجرای احکام اعدام به اندازهء کافی شفافیت ندارد، قوهء قضاییه می باید درخصوص آنچه در میان محکومین اعدام در زندان وکیل آباد می گذرد یک گزارش کامل ارائه کند.”
مقامات ایران در خصوص اجرای احکام اعدام آماری ارائه نمی کنند، اسامی صدها متهمی که همه ساله اعدام می شوند را اعلام نمی کنند و جرایمی که متهمان بر اساس آن مجرم شناخته شده اند را مطرح نمی سازند. چندین زندانی سابق زندان وکیل آباد گزارش داده اند که مقامات تلاش در محدود ساختن مجاری اطلاعات در خصوص اعدام های گروهی از داخل زندان را داشته اند.
یک زندانی سابق زندان وکیل آباد در خصوص اعدامهایی که در این زندان اجرا می شوند به کمپین گفت: “خانواده ها، وکلا و زندانیان محکوم به اعدام نه تنها حکم کتبی اعدام را بعد از صدور دریافت نمی کنند بلکه هیچ کدام از زمان اجرای حکم اطلاع ندارند چه برسد به این که در محل اجرای حکم اعدام حضور پیدا کنند. فردای روز اعدام با پرداخت پول طناب اجساد را تحویل می گیرند.”
این زندانی سابق به کمپین گفت: ” زمانی که می خواهند حکم اعدام را اجرا کنند تلفن زندان در ساعت ۴ قطع می شود تا هیچ کس نتواند به بیرون اطلاع دهد، هواخوری های تخلیه می شوند و همه زندانیان به جز وکیل بندها که خودشان نیز زندانی هستند به داخل بند هدایت می شوند. در این لحظه همه می دانند که زمان اجرای احکام اعدام است…. تا لحظه ای که اسامی خوانده نشود کسی نمی داند نوبت کیست…. بعد ریاست حفاظت زندان (علیزاده)، قاضی زندان (انوری) و معاون دادستان یا خود دادستان به داخل بند رفته و با همکاری نگهبانان نام افراد را خوانده و آن ها را به بیرون از بند می فرستند.”
آرون رودز پرسید: “ما نگران هستیم که اگراین اعدام ها واقعا در زندان مشهد در حال وقوع هستند، آیا در زندان های دیگر نیز اعدام های پنهانی در حال اجرا هستند یا نه؟”
منابع کمپین گزارش داده اند که در زندانها افرادی که “وکلای بند” هستند و در واقع خود نیز از زندانیان هستند، اجازه دارند تا در مراحل پیش از اعدام حضور داشته باشند. “بعد از اجرای احکام و اتمام اعدام اسامی افراد به دلیل ممنوع نبودن حضور وکیل بندها در مراحل قبل از اجرای حکم، نام و تعداد اعدامیان فاش می گردد و اکثر زندانیان متوجه می شوند.”
یک زندانی سابق در خصوص یک اعدام دسته جمعی که در اوایل آبان ماه سال ۱۳۸۹ صورت گرفت گفت: ” به دلیل حضور در بند ۱-۶، بنده توانستم تعداد اعدامیان (۴۶ نفر) و انجام غسل و نوشتن وصیتنامه را به چشم خود ببینم که بعد از انجام این مراحل به محل اجرای حکم اعدام منتقل شدند.”
طبق گزارشات متعدد، اکثر زندانیانی که در زندان وکیل آباد در انتظار حکم اعدام به سر می برند، در ارتباط با جرایم مربوط به مواد مخدر محکوم شده اند. بعضی از آنان گفته اند که شکنجه شده اند و تحت فشار وادار به اعترافات شده اند، اما قضات پرونده، به ادعاهای آنان مبنی بر اعترافات تحت فشار ترتیب اثر نداده اند.
احمد قابل، یک محقق دینی و منتقد دولت که در زندان وکیل آباد زندانی بود به کمپین گفت: ” آمارهایی که سرجمع خودم در این سه ماه داشتم بیش از پنجاه نفر بود… اینکه می گویم بیش از پنجاه نفر برای اینکه می خواهم عددی حتی به اندازه یک نفر هم بیشتر نگفته باشم. اگر بخواهم یک مقداری به خبرهای دیگران هم توجه بکنم و آنها را هم اضافه کنم شاید بیش از اینها خواهد بود.”
احمد قابل اضافه کرد: “به نظرم می آید که (مقامات زندان وکیل آباد) به خاطر اینکه پرهیز می کنند از اینکه برای خودشان هیاهو و جنجال در سطح جهانی ایجاد کنند این کار را انجام می دهند و اعلام نمی کنند.”
پس از آزاد شدن در خردادماه، احمد قابل موضوع اعدام های پنهانی در زندان وکیل آباد مشهد را مطرح کرد. در تاریخ ۱۷ شهریور، احمد قابل به دادگاه انقلاب فریمان احضار و بازداشت شد. همسر آقای قابل به کمپین گفت که او و همسرش باور دارند مقامات در پاسخ به بیانات احمد قابل در خصوص اعدام های زندان وکیل آباد وی را دستگیر کرده اند.
در اسفند ماه سال ۱۳۸۸، در خلال بررسی دوره ای وضعیت ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، چندین کشور عضو سازمان ملل متحد شامل برزیل، آلمان و اسلواکی، خواستار آن شدند که ایران مجازات اعدام را متوقف نماید. در دی ماه ۱۳۸۸، سازمان ملل متحد در قطعنامهء شمارهء ۶۴/۱۷۶ خویش در خصوص “تعداد موارد زیاد و رو به افزایش اعدام در غیاب پادمان های شناخته شدهء بین المللی” ابراز نگرانی کرده و خواستار این شد که ایران اعدام در ملع عام، اعدام مجرمان خردسال، و اعدام از طریق سنگسار را ملغی نماید.”
کشور ایران پس از چین، سالیانه بالاترین تعداد اعدام افراد در جهان را داراست. در زمان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، تعداد اعدام ها در ایران به نحو خیره کننده ای افزایش یافته است. در آغاز دوران تصدی وی در سال ۲۰۰۵، ایران ۸۶ زندانی را اعدام کرد، اما متاسفانه این رقم در طی سا لهای اخیر افزایش گسترده داشته و در سال ۲۰۰۹ به ۳۸۸ نفر رسید.
