نرگس محمدی پس از ربوده شدن اسناد پزشکی: احساس خطرجانی می کنم؛ تحت فشار ماموران امنیتی هستم

نرگس محمدی به کمپین گفت:« من به کمپین حقوق بشر به عنوان نهادی از حقوق بشر اعلام می کنم که ربوده شدن اسناد پزشکیم بسیار ترسناک است. اسناد ربوده شده نشان می دهد که من از چه داروهای استفاده می کنم، تحت چه مراقبت های هستم، چگونه زنده می مانم و چه چیزهای سلامت من را تهدید می کند اینها به چه درد نیروهای امنیتی می خورد! از وقتی آزاد شده ام هر هفته ، هر دو هفته ، و هر ماه یکبار تحت فشار روانی از سوی ماموران امنیتی هستم. اینها من را از پا در آورده است. حالا نسبت به جانم احساس خطر می کنم.»

به دنبال انتشار خبر ربوده شدن پرونده پزشکی نرگس محمدی توسط نیروهای امنیتی ، او با اشاره به اینکه توسط کارمندان بیمارستان از این مسئله باخبر شده است با اظهار نگرانی از این موضوع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « با من از بیمارستان تماس گرفته و گفته شد که ماموران امنیتی اسناد پزشکی من را بازدید کرده اند و بخشی از آن را ربوده اند.من نمی دانم این اسناد چه جذابیتی برای مامور امنیتی دارد! مگر اینکه برای پروژه ای آن را دزدیده باشند. من نسبت به جان خودم احساس خطر می کنم.»

نرگس محمدی، که در جریان انتخابات ۸۸ مدتی در زندان بود و پس از آزادی دچار بیماری های مختلفی شد با اظهار اینکه این بار حرف از آزادی نیست بلکه مسئله حیات است، گفت: « من به کمپین حقوق بشر به عنوان نهادی از حقوق بشر اعلام می کنم که ربوده شدن اسناد پزشکیم بسیار ترسناک است. اسناد ربوده شده نشان می دهد که من از چه داروهای استفاده می کنم، تحت چه مراقبت های هستم، چگونه زنده می مانم و چه چیزهای سلامت من را تهدید می کند اینها به چه درد نیروهای امنیتی می خورد! از وقتی آزاد شده ام هر هفته ، هر دو هفته ، و هر ماه یکبار تحت فشار روانی از سوی ماموران امنیتی هستم. اینها من را از پا در آورده است. حالا نسبت به جانم احساس خطر می کنم.»

نرگس محمدی با اشاره به بیماریش گفت: « وقتی از زندان آزاد شدم ۱۲ روز در بیمارستا ن بستری شدم و در نهایت هم مداوا نشدم، پزشکان به من گفتند که نمی توانند درباره بیماری من اظهار نظر کنند و نیاز به معالجه بیشتری دارم. من تحت نظر متخصصان مغز و اعصاب و اعصاب و روان هر دو هستم و از ۲۰ بهمن ماه که ماموران به خانه ام حمله کردند و برخوردها ناشایستی داشتند بیماریم شدت یافته است. پرونده پزشکی من در حالی دزدیده می شود که من هنوز تحت مداوا هستم و پرونده ام بسته نشده است. تمام اسناد پزشکی من در بیمارستان فایل شده بود تا برای بررسی من مورد مطالعه قرار گیرد.»

نرگس محمدی درخصوص اینکه چطور ماموران اسناد را دزدیده اند به کمپین گفت: « من درجریان برخورد آنها با پرسنل بیمارستان نیستم،نمی دانم چطور وارد بیمارستان شدند، چگونه اسناد را پیدا کرده و برده اند. ولی دیگر می دانم آنها به راحتی این کارها را انجام می دهند. وقتی در خانه ام را شبانه شکستند و وارد حریم خصوصیم شدند و من را در حالتی که برای خواب آماده می شدم غافلگیر کردند دیگر ورود به بیمارستان و دزدیدن اسناد پزشکی توسط آنها برایم امری بدیهی است و ناباورانه به این موضوع نگاه نمی کنم، من حال دیگر مسئله ای با این چیزها ندارم، مسئله ام چیز دیگری است. من پذیرفته ام که آنها در برخورد با ما قانون را رعایت نمی کنند و اخلاق زیر پا گذاشته می شود.»
عضو کانون مدافعان حقوق بشر گفت:« من الان مسئله ام سلب آزادی و یا بازداشت نیست، این بار مسئله حیات من است. چرا ماموران امنیتی به بیمارستانی که من برای معالجه به آنجا مراجعه می کنم، می روند و پرونده پزشکی من را می دزدند، چه نوع اطلاعاتی می خواهند و این اطلاعات ر ا به چه منظوری می خواهند! من این کار را تهدید علیه زندگی و حیات خودم می دانم و نسبت به این موضوع معترض هستم.»

نرگس محمدی، همسر تقی رحمانی که از چند روز قبل از راه پیمایی ۲۵ بهمن ماه بازداشت شد درباره آخرین خبرها از او گفت: « هیچ خبری ندارم. امروز می خواهم بروم و تقاضا کنم که بگذارند بچه هایم پدرشان را ببینند، بازداشت او در خانه تاثیر بدی روی آنها گذاشته است. دیروز پسرم به یکی از فامیل ها گفت: پدر م را بردند که بکشند ولی خدا نمی گذارد. می خواهم امروز بروم خواهش کنم تا ماموری دست علی و کیانای من را بگیرد و ببرد چند دقیقه ای پیش پدرشان.»

نرگس محمدی در خصوص پیگیری هایش گفت :« من چند بار به دادستانی مراجعه کردم اما آنها از در مورد هر سوالی که مربوط به تقی رحمانی می شود اظهار بی اطلاعی می کنند. من هنوز نمی دانم همسرم توسط چه نهادی و به چه دلیلی بازداشت شده است.»
در آخرین دقایق پسر چهار ساله تقی رحمانی و نرگس محمدی در حالیکه مرتب پدرش را صدا می کرد، گوشی تلفن را گرفت و گفت: « پدرم را گرفتند و بردند. اما ما هم کارهای می کنیم.»