ستاره‌دار شدن بیش از ۱۵۰ دانشجو در آغاز سال تحصیلی ۹۶ و سکوت دولت حسن روحانی
روزنامه جامعه فردا روز ۹ آذر ماه ۹۶ نوشت حدود ۱۵۰ دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا در مهرماه ۹۶ و در آغاز سال تحصیلی ستاره‌دار و محروم از تحصیل شده‌اند. این تعداد علیرغم قبول شدن در کنکور با عبارت «نقض در پرونده» مواجه شدند و بعد در مراجعه به آموزش عالی متوجه محرومیت از تحصیل خود شده‌اند. این تعداد طبیعتا فقط شامل دانشجویانی است که محرومیت خود را علنی کرده‌اند. بسیاری با تصور اینکه در سکوت و از طریق کانال‌های دیگر می‌توانند مشکل خود را حل کنند و به دانشگاه بازگردند تاکنون سکوت کرده‌اند.
این روزنامه به نقل از «منبع آگاه در وزارت علوم» گزارش داده «در در سال تحصیلی جدید بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا پس از قبولی در آزمون، به دلیل نقص در پرونده، از ثبت‌نام بازماندند و ستاره‌دار محسوب می‌شوند.» این منبع آگاه همچنین گفته: «مشکل برخی از آنها حل شده اما هنوز تعداد بالایی از تحصیل محروم هستند.»
همچنین محمود صادقی،عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با جامعه فردا گفت منصور غلامی، وزیر علوم ایران در نشستی با نماینده‌ها، وجود دانشجویان ستاره‌دار در سال تحصیلی ۹۶ را تایید کرده است. البته وزیر علوم تعداد ستاره‌دارهای سال تحصیلی جدید را «بیش از ۱۰۰» مورد اعلام کرده است.
«ستاره دار» کردن داوطلبان تحصیل در آموزشعالی و به ویژه شماری از دانشجویانی که در آزموش علمی دوره کارشناسی ارشد و دکترا قبول شده اما به دلایل سیاسی–عقیدتی،مذهبی، مذهبی–فرهنگی یا اجتماعی از تحصیل محروم می شوند اولین بار در تابستان سال ۸۵ همزمان با اولین سالگرد رسیدن محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری در ایران علنی شد. هر چند اخراج و محرومیت از تحصیل به روش های مختلف در تمام سال‌های پس از «انقلاب فرهنگی» در ایران ادامه داشته است.
در دولت محموداحمدی‌نژاد صدها دانشجو به دلیل ابراز عقیده، فعالیت‌های صنفی و دانشجویی، عضویت در تشکل‌های دانشجویی و فعالیت‌های سیاسی از تحصیل برای چند ترم یا همیشه محروم شدند. حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ و دروه دوم سال ۹۶ بارها قول حذف این پدیده را داد. اما در طی پنج سال گذشته همچنان پدیده دانشجویان ستاره‌دار در سیستم آموزشی ایران ادامه دارد.
در مطلب جامعه فردا به تعهدنامه‌ای اشاره شده که برخی از دانشجویان ستاره‌دار با امضا آن مشکلشان حل و پس از آن با ثبت‌نام‌شان موافقت شده است. صادقی نماینده مجلس به این روزنامه با اظهار اینکه از مفاد تعهدنامه خبر ندارد، گفت: «طبق قانون و از لحاظ حقوقی اگر این تعهدنامه باعث سلب آزادی‌ها و حقوق مدنی افراد، از جمله عضویت در تشکل‌های دانشجویی شود قانونی نیست، حتی اگر این تعهدنامه با رضایت خود فردا امضا شود هیچ ارزش حقوقی ندارد، زیرا طبق قانون سلب حق از افراد ممنوع است.»
محمود صادقی در گفت‌وگو با جامعه فردا در پاسخ به این سوال که تصمیم نمایندگان برای این موضوع چیست گفت: «در دولت اصلاحات کمیته‌‌ای متشکل از وزیر علوم، وزیر اطلاعات و وزیر کشور وجود داشت تا مسایل خاص دانشجویی را پیگیری کنند و ما در فراکسیون امید با توجه به اینکه تعداد دانشجویان ستاره‌دار کم نیست، به آقای غلامی پیشنهاد دادیم آن کمیته در در دولت تشکیل دهند تا این مساله مورد پیگیری جدی قرار گیرد.» این نماینده مجلس وعده داده «ما در کمیسیون آموزش هم به طور جدی پیگیر این مساله خواهیم بود.»
با این حال مشخص نیست آیا وزیر علوم به تشکیل این کمیته رضایت داد و اگر این کمیته تشکیل شد ماموران وزارت اطلاعات حاضر به ورود دانشجویان ستاره‌دار بدون دادن تعهد به دانشگاه شوند. ترم پاییزی در حال تمام شدن است و مشخص نیست کسانی که پس از کنکور در دانشگاه پذیرفته شدند چند ترم و سال باید صبر کنند تا مگر اجازه تحصیل بیابند.
مهدیه گلرو، دانشجوی ستاره‌دار دوره محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی در گفتگو با کمپین حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۱ مهر ۹۶ گفته بود او مجددا در دوره حسن روحانی در کنکور ارشد شرکت کرده، قبول شده و انتخاب رشد کرده است اما وقتی به سایت دانشگاه برای پیگیری کارهایش مراجعه کرده با عبارت «نقض پرونده» مواجه شده است. او پس از پیگیری متوجه می‌شود وزارت اطلاعات طی نامه‌ای به سازمان سنجش دستور داده تا از تحصیل او جلوگیری شود. خانم گلرو گفته بود پیگیری‌های او تاکنون هیچ پاسخ مطلوبی نداشته است.
در شهریور سال ۱۳۸۵ شماری از دانشجویان ستاره دار با برگزاری تجمع‌های اعتراض آمیز مقابل سازمان سنجش، مجلس شورای اسلامی و نیز وزارت علوم اعلام کردند که به رغم قبولی در آزمون علمی دانشگاه‌ها مقام‌های دولتی از ثبت نام آنها به دلیل «درج ستاره در کارنامه هایشان» جلوگیری کرده‌اند.
طبق گزارش کمپین حقوق بشر در ایران بین سال های (۸۴– ۸۹) ۱۷۸ دانشجو در شهرهای مختلف ایران به دلیل سابقه فعالیت های صنفی، اجتماعی و سیاسی و حتی مطبوعاتی و یا به دلیل دیده گاهای مذهبی مانند اقلیت بهایی از تحصیل محروم شدند.
