مهرانگیز کار: منشورحقوق شهروندی آقای روحانی آش شله قلمکار است، شعاراست و مردم از شعار خسته اند
مهرانگیز کار در مورد جایگاه این منشور در میان جامعه ایران گفت: «من فکر نمی کنم مردم عادی ایران دل بستگی به این منشور داشته باشند. فقط فعالان سیاسی خارج از کشور یا چند نفر کارشناس داخل کشور در موردش مصاحبه می کنند و حرف می زنند. مردم عادی به این منشور دل نبسته اند، می دانند فقط شعار است و از شعار هم خسته شدند.»
مهرانگیز کار، حقوقدان و فعال حقوق بشر با اظهار اینکه پیش نویس منشور حقوق شهروندی که اوائل آذرماه توسط حسن روحانی رئیس جمهوری برای بحث و بررسی کارشناسان ارائه شده یک «آش شله قلمکار» است و نیاز به بررسی های دقیق تری از سوی اساتید و دانشجویان حقوق دارد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «این منشور هم می خواهد مراجع دینی، هم سازمان های جهانی حقوق بشر، هم اختصاصا طرفداران آقای خمینی و هم طرفداران آقای خامنه ای و شخص خود ایشان را راضی نگه دارد که در چنین شرایطی منشور شده است آش شله قلمکار. چیزی که نه سر دارد و نه ته.»
این حقوقدان و نویسنده باسابقه ادامه داد:«کسانیکه انتظار دارند مردم درباره این منشور نظر خواهی کنند آیا اساسا توجه کرده اند که باید این منشور طوری نوشته می شد تا رغبت خواندن در مردم ایجاد می کرد؟ مثلا شهروندی که حقوق نخوانده و فقط علاقمند به آقای روحانی شده و به او رای داده و حالا تصادفا می خواهد به دلیل علاقه اش به آقای روحانی این منشور را هم بخواند به نظرم بیشتر از چند سطر نمی تواند ادامه دهد. من که خودم شغلم همین است که هر سند و مدرک منتشر شده ای را بخوانم چند بار سعی کردم تا آخر بخوانم اما نتوانستم تا اینکه بالاخره تمامش کردم. از بس که پر از تکرار، شعار و پراکنده گویی است. یک جاهایی همان قانون اساسی است، یک جاهایی نقض قانون اساسی است، یک جاهایی بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر است و جاهایی دیگر آرمان‌های شخص آقای روحانی است و یک جاهایی به اسناد دیگری مربوط به حقوق بشر استناد شده است. »
مهرانگیز کار در مورد جایگاه این منشور در میان جامعه ایران گفت: «من فکر نمی کنم مردم عادی ایران دل بستگی به این منشور داشته باشند. فقط فعالان سیاسی خارج از کشور یا چند نفر کارشناس داخل کشور در موردش مصاحبه می کنند و حرف می زنند. مردم عادی به این منشور دل نبسته اند، می دانند فقط شعار است و از شعار هم خسته شدند.»
خانم مهرانگیز کار درباره ضمانت اجرایی حقوق شهروندی گفت: «آقای روحانی وقتی می گوید می خواهد حقوق شهروندی را تضمین کند باید یادش بیاید که این تضمین را نمی تواند بکند چون آقای خاتمی هم نتوانست این کار را بکند. چون قانون اساسی هم این اجازه را به او نمی دهد و در ضمن خودش هم توضیح نداده است که چطور می خواهد آن را تضمین کند.»
مهرانگیز کار در نقد بندهای پیش نویس منشور حقوق شهروندی گفت: «در جای از منشور نوشته شده “شهروندان از حق سلامت جسمی و معنوی باید برخوردار باشند”. آخر انشا هم حدی دارد. اصلا سلامت معنوی چیست؟ سلامت معنوی برای زنی که تمام قوانین ایران خشونت علیه او را توجیه می کند چطور ممکن است به وجود بیاید؟ سلامت معنوی برای حتی یک شهروند شیعه اثنی و عشری مثل بنده که بی خود و بی جهت خانواده ام را داغان کردند چطور می خواهد به وجود بیاید؟ اصلا چرا من و بچه هایم باید از سلامت معنوی برخوردار باشیم؟ آنهایی که نان ندارند به بچه هایشان بدهند چطور می توانند از سلامت معنوی برخوردار باشند؟»
خانم کار ادامه داد: «حالا می گوییم ممنون آقای روحانی که به فکر سلامت معنوی شهروندان هستید اما چطور می خواهید این سلامتی را فراهم کنید؟ احتمالا باید به بحث بگذارید که چه چیزهایی به غیر از مسائل اقتصادی سلامت معنوی شهروندان را تهدید می کند تا از آن پیشگیری شود. بعد آقای روحانی باید نگاهش مثلا به وضعیت کارگران و زنان بیفتد یا یادش بیاید که یک مشت وکلای دادگستری در زندان هستند که کلاهبرداری و قتل مرتکب نشدند بلکه فقط از حقوق شهروندان دیگر دفاع کردند.»
مهرانگیز کار به بخش دیگری از منشور اشاره کردو گفت: «نوشته شده که “مردم از زندگی شاد بهره مند باشند”. آخر چطور؟ والا به خدا در جشن تولد یکی از بچه های اقوام ما نیروی انتظامی به داخل خانه ریخت و پدر بچه از فشاری که به او آمد، سکته کرد و مرد. پدر برای یک جشن تولد نابود شد و رفت. از این قبیل اتفاقات در جامعه ایران زیاد افتاده و می افتد. من بارها در مهمانی هایی در ایران بودم که نیروی انتظامی وارد شد و شادمانی مردم را تبدیل به غم و نگرانی کرد. نمی توانم بفهمم راه حل آقای روحانی برای این موضوعات و تضمین شادی چیست و دولت چه قدرتی دارد که جلوی نیروی انتظامی و نیروهای دیگر که حتی حق شادمانی خانواده ها را می گیرند، بگیرد.»
این حقوقدان ادامه داد: «ما که می دانیم چه کسانی مزاحم شادمانی مردم می شوند اما دولت روحانی هم مشخص کند که چه کسانی مزاحم ایجاد شادمانی خانواده ها می شود و با آنها برخورد کند. من یکی از سوال هایم در مورد این منشور این است که بگویند این حق شادمانی چطور تامین می شود و چه کسی در این وسط شادمانی مردم را حتی خونین می کند.»
خانم کار با اشاره به اینکه در پیش نویس منشور تاکید شده که “جامعه ایران باید زندگی بدون تبعیض داشته باشند …” گفت: «ما تبعیض را در در همه جای ایران می بینیم. مثلا بهاییان اجازه کار ندارند. حتی در رده های کارگری هم اگر بگویند بهایی هستیم اخراج می شوند یا زنان در این نظام نمی توانند قاضی شوند و خیلی تبعیضات دیگر. همه اینها را آقای روحانی هم می داند فقط سوال ما از آقای روحانی این است که این تلاش محترمانه شما بر پایه کدام از امکاناتی است که امیدوار هستید داشته باشید یا دارید. دست کم از امیدتان با ما حرف بزنید، ضمانت اجرایی پیشکش. ققط بگوید چطور می توانید و می خواهید زندگی خوب، شاد و بدون تبعیض را به مردم بدهید.»
مهرانگیز کار در خصوص ایرادات دیگر این منشور گفت: «این منشور در بخش هایی قانون اساسی را نقض می کند. سوال من این است که آیا مجلس کشوری می تواند مواردی که هماهنگی کامل با قانون اساسی کشور ندارد را تصویب کند و روی دست قانون اساسی بلند شود؟ در جاهایی نیز عینا همان قانون اساسی است. واقعا چه برخوردی با این منشور قرار است صورت بگیرد؟ این منشور که نمی تواند بالاتر از قانون اساسی بایستد یا همان را دوباره تصویب کند چون یکبار سال ها پیش تصویب شده است.»
این فعال حقوق بشر ادامه داد: «آقای روحانی پرچمدار رای مردم است و حق ندارد خیلی چیزها را فراموش کند و مانند ملت ایران خاطره جمعی کوتاه مدتی داشته باشد. او حق ندارد. باید یادش باشد که عده ای به او رای دادند، عده زیادی اصلا به هیچکس رای ندادند و عده ای هم مثلا به آقای جلیلی رای دادند. باید همین طور یادش باشد که یک جمعیت خیلی مخالف اما ساکت در آن کشور وجود دارد که قدرتش از همه قدرت گروه های دیگر بیشتر است و بالقوه است. این گروه به هیچکس رای نداده است. آقای روحانی باید همه نقاط قوت و ضعفش را بسنجد. نقاط ضعف شخصی او هم نیست. نقاط ضعفش جامعه ای است که خاطرات بسیار تلخی از این نظام سیاسی دارد اما نمی تواند خاطراتش را تخلیه کند و در نتیجه ساکت است اما این سکوت هم در جهت رضایت نیست و آقای روحانی هم این را خوب می داند و بر اساس همه این دانسته ها اگر اصرار دارد منشوری داشته باشد، منشورش را بنویسد.»
