همسر سعید متین پور ساعتی پس از ضرب و شتم و انتقال او به انفرادی: از شنیدن خبر در شوک هستم
عطیه طاهری: « از این خبر شوکه هستم. در خبرها خواندم که به بند ۳۵۰ حمله شده و همسرم را به همراه تعداد دیگری به انفرادی برده اند. متاسفانه چون بعد از ساعت اداری از این موضوع باخبر شدم، تماسم با دفتر زندان و دادستانی بی جواب ماند. حالا نمی دانم آیا سعید زخمی هم شده یا نه. نمی دانم حالش چطور است.»
همسر سعید متین پور، روزنامه نگار زندانی ساعتی پس از حمله ماموران زندان اوین به بند ۳۵۰ این زندان در روز ۲۸ فروردین ماه که باعث ضرب و شتم زندانیان، انتقال برخی از آنها به بیمارستان در اثر جراحات شدید و انتقال برخی دیگر به سلول انفرادی شد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « از شنیدن خبر در شوک هستم. در خبرها خواندم که به بند ۳۵۰ حمله شده و همسرم را به همراه تعداد دیگری به انفرادی برده اند. به شدت نگران سعید هستم ولی کاری هم از دستم ساخته نیست.»
عطیه طاهری، همسر سعید متین پور گفت: «متاسفانه چون بعد از ساعت اداری از این موضوع باخبر شدم، تماسم با دفتر زندان و دادستانی بی جواب ماند. حالا نمی دانم آیا سعید زخمی هم شده یا نه، نمی دانم حالش چطور است و تا فردا صبح نمی دانم چطور می توانم از نگرانی بخوابم.»
عطیه طاهری به کمپین گفت: «هر چند وقت یکبار ماموران زندان بدون اطلاع و ناگهانی وارد بند ۳۵۰ می شوند و تمام وسایل زندانیان حتی خصوصی ترین وسایلشان را تفتیش می کنند. امروز هم ماموران حمله کرده اند تا وسایل زندانیان را تفتیش کنند. اما نمی دانم چرا دیگر زندانیان را با باتوم زده اند. حتما وضعیت آنهایی که به بیمارستان منتقل شده اند خیلی بده بوده وگرنه ماموران به همین سادگی راضی نمی شوند زندانیان را به بیمارستان ببرند.»
سعید متین پور، فعال مدنی اهل آذربایجان، متولد ۱۳۵۴ و فارغ التحصیل رشته فلسفه از دانشگاه تهران است. او چهارم خرداد ماه ۸۶ به علت شرکت در سمیناری در ترکیه که در دفاع از حقوق ترک زبان ها برگزار شده بود، بازداشت شد و در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی به اتهام ارتباط با بیگانگان و تبلیغ علیه نظام به ۸ سال حبس محکوم شد. او دوران حبسش را در بند ۳۵۰ زندان اوین طی می کند.
به گزارش وب سایت کلمه، روز ۲۸ فروردین ماه عوامل اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و بیش از یکصد نفر از سربازان گارد سازمان زندان ها به بند ۳۵۰ زندان اوین یورش برده و با باتوم زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بر اساس این گزارش بیش از سی نفر از زندانیان مجروح شد‌ه‌اند. چهار نفر از زندانیان به دلیل خونریزی شدید به بیمارستان منتقل شده و سی و دو نفر نیز به سلول انفرادی منتقل شده اند.
خانم طاهری گفت: «تنها پناهگاه زندانیان در زندان تخت شان است که پرده ای به دورش کشیده اند. در طول شبانه روز چند ساعتی اینجا برایشان مامن امنی است. روی تخت و در حصار پرده هایشان کارهای شخصی خود را انجام می دهند و از تنهایی به قولی لذت می برند اما ماموران زندان حتی به کوچکترین پناهگاه آنها هم رحم نمی کنند. هر چند وقت یکبار به بند حمله می کنند، وسایل شان را تفتیش می کنند و خیلی از وسایل را هم برمی دارند و دیگر برنمی گردانند. در تفتیش قبلی آنها دست نوشته های سعید را با خود بردند و دیگر هرگز به او برنگرداندند.»
عطیه طاهری گفت:« به نظرم با این کارها آنها هدف مشخصی دارند. مسولان نمی خواهند زندانیان سیاسی حتی پس از پایان حکم شان به زندگی عادی برگردند. این کارها را می کنند تا زندانیان آنقدر حالشان بد شود که پس از آزادی فاقد سلامت روحی باشند.»
همسر سعید متین پور، روزنامه نگار و فعال مدنی آذربایجانی که به هشت سال حبس محکوم است به کمپین گفت: «سعید پس از دستگیری ۹ ماه در سلول انفرادی بود و همان جا دچار مشکل کمر شد. هرگز در این سالها مسولان با انتقال سعید به بیمارستان و معالجه کمرش موافقت نکردند. الان فقط نگران وضعیتش هستم. نمی دانم آیا قبل از انتقال به انفرادی زخمی شده است یا نه.»
بر اساس گزارش وب سایت کلمه، زندانیانی که به انفرادی منتقل شده اند پس از انتقال از تونل سربازان باتوم به دست و ضرب و شتم شدید با دستبند و چشم بند به انفرادی ۲۴۰ و یا مکان دیگری منتقل شده اند.عبدالفتاح سلطانی، محمد امین هادوی، سعید متین پور، بهنام ابراهیم زاده، بهزاد عرب گل وهوتن دولتی از جمله زندانیانی هستند که به انفرادی منتقل شده اند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که شدت برخورد و خونریزی در بند ۳۵۰ به حدی بوده که در هنگام انتقال زندانیان مجروح به انفرادی و بهداری زندان، مینی بوس حامل آنها خونین شد. همچنین محوطه هواخوری این بند نیز به خون زندانیان آغشته شد.
خانم طاهری با اشاره به اینکه فردا صبح برای پیگیری وضعیت همسرش اقدام خواهد کرد گفت: «اگرچه هیچگاه مسولان خودشان را موظف به جواب دادن به خانواده های زندانیان نکرده اند اما من فردا صبح با زندان و دفتر دادستانی برای پیگیری وضعیت همسرم تماس خواهم گرفت. من ساکن زنجان هستم و بچۀ کوچک دارم و قادر نیستم بلافاصله به تهران بیایم و از همین الان می دانم تلفنی به من هیچ جوابی نخواهند داد.»
