ابراز نگرانی شدید همسر نرگس محمدی از وضعیت سلامت وی در زندان

تقی رحمانی همسر نرگس محمدی فعال حقوق بشر و زندانی عقیدتی درگفت وگو با کمپین نسبت به وضعیت همسرش در زندان و بی خبری از او ابراز نگرانی کرد. طراحی از هادی حیدری

تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، فعال بشر که پس از گذشت ۱۱ روز هنوز ممنوع الملاقات در بیمارستان است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که شایعه ای از روزهای پیش در خصوص علت بستری شدن نرگس در بیمارستان وجود داشته است که با ادامه بی خبری نرگس احتمال درست بودنش زیاد است. تقی رحمانی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «ما شایعه بسیار نگران کننده ای شنیدیم که با بی خبری از او می تواند درست باشد، خبری که ما شنیدیم این است که زندانیان هم بندی نرگس با یکدیگر دعوا داشته اند که در میان دعوا با نرگس برخورد می کنند، او به زمین می افتد و به همین دلیل او را به بیمارستان منتقل می کنند. نرگس یازده روز پس از انتقالش به بیمارستان هیچ تماسی با دنیای بیرون نداشته است. به خانواده اش اجازه تماس یا ملاقات نداده اند و همین موارد نشان می دهد که به احتمال قوی این شایعه درست است. لابد نرگس در وضعیت ویژه ای به سر می برد که نمی تواند حتی با دو بچه خردسالش هم تماسی داشته باشد.»

تقی رحمانی با اظهار اینکه در بیمارستان فضای امنیتی شدیدی حاکم است به کمپین گفت:« هر روز خانواده نرگس به بیمارستان می روند، تقاضای ملاقات می کنند ولی به آنها اجازه ملاقات داده نمی شود، حتی آنها اجازه صحبت با پزشکان بیمارستان را نیز ندارند. وضعیت امنیتی شدیدی در بیمارستان ایجاد کرده اند، یک مامور زن در اتاق نرگس وجود دارد و یک مامور مرد در بیرون اتاق. اما حق ماست که بدانیم برای نرگس چه اتفاقی افتاده است. »

همسر نرگس محمدی با طرح این سوال که اساسا چرا همسرش باید در طول ۱۱ روز به دو بیمارستان منتقل شود، گفت:« بیماری نرگس فلج عضلانی بود اما او را ابتدا در بخش مغز و اعصاب بیمارستان زنجان منتقل کردند و دو روز پیش نیز مجددا او را به بیمارستان دیگری با نام بیمارستان بهشتی زنجان برده اند و در آنجا در بخش اعصاب و روان بستری شده است. اینها همه جای نگرانی دارد.»

تقی رحمانی با اظهار اینکه شایعه شنیده شده نمی تواند چندان غلط باشد، گفت:«خواسته ما این است که به نرگس اجازه ملاقات داده شود و همچنین اجازه داده شود تا پزشکان معالجه اش که با روند بیماریش آشنا هستند او را معاینه کنند. این تنها راهی است که مسولان می توانند این شایعه را تکذیب کنند. وقتی در طول ۱۱ روز او حتی با بچه های خردسالش تماسی نداشته، نشان می دهد که حتما در حالت ویژه ای است و توان صحبت کردن را هم ندارد. ما این سوال ها را مطرح می کنیم و از مسولان پاسخ می خواهیم.»

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر از تاریخ ۲۲ خرداد ماه به دلایل نامشخصی از زندان اوین به زندان زنجان منتقل شد، زندانی که برای زندانیان سیاسی بندی جداگانه ندارد و نرگس تنها زن زندانی سیاسی این زندان بهحساب می آمده است. تقی رحمانی در گفتگوی با کمپین بین اللملی حقوق بشر در ایران با اعتراض به اینکه همسرش در این زندان در میان زنانی با جرائم قتل، دزدی و اعتیاد نگه داشته می شود، گفته بود: «در بند زنان زندان زنجان بین زندانیان مرتب دعواهایشدید می شود، با تیغ و چیزهای دیگر به جان یکدیگر می افتند، در آن لحظات نگهبان ها نرگس را از بند خارج می کنند تا دوباره دعوا که تمام شد او را به بند ببرند. نرگس با بیماری که دارد اضطراب برایش مانند سم است با این حال در میان زنانی است کهبیشتر جرائم شان مواد مخدر است.» (منبع)

نرگس محمدی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی،عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر و تبلیغ علیه نظام به ۶ سال زندان محکوم شد و در تاریخ سوم اردیبهشت ماه در منزل مادرش توسط ماموران بازداشت شد و به بند انفرادی زندان اوین منتقل شد پس از آن او به دلایل نامعلومی در تاریخ ۲۲ خرداد به زندان زنجان منتقل شد.

نرگس محمدی در تاریخ ۴ تیرماه نامه ای خطاب به دادستان تهران در اعتراض به وضعیتش نوشته بود که در بخشی از آن آمده است: “پس از بازداشت اخیرم این تعداد قرص هم بیماری‌ام را کنترل نمی‌کند و بیماری‌ام شدت پیدا کرده است. اکنون من در میانبیش از ۵۰ زن قاتل، محکومان به اعدام (موادمخدر) و جرائم فساد اخلاقی با بیماری های خطرناک و حتی زنان غیرمتعادل (به لحاظ روانی) هستم که از زمانی که وارد بندشده‌ام تاکنون جز اضطراب، ناآرامی و ترس که لحظه به لحظه موجب تشدید بیماری‌اممی‌شوند، چیزی ندیده‌‌ام. واردکردن چنین استرس‌هایی به من معادل خوراندن جام‌های زهرکشنده ای است که لحظه به لحظه به از بین رفتن من کمک می کند.” (منبع)

مطالب مرتبط:
– تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی: نرگس گفت هر بلایی اینجا سر من بیاید مسولش وزارت اطلاعات است
– نرگس محمدی در واکنش به حکم ۱۱ سال حبس تعزیری: تاسف آور است که فعالیت های حقوق بشری، برای یک نظام اقدامات براندازنه تلقی شود