خواهر حکمیه شکری: از رییس قوه قضاییه می خواهیم او را دوباره به زندان اوین بفرستند
خواهر حکمیه شکری: ما نگرانیم که مبادا چشم هایش تا شش ماه دیگر که حکمش تمام می شود آسیب جدی ببیند.
خواهر حکیمه شکری، زندانی عقیدتی که از تاریخ ۲۴ آذر ماه ۱۳۹۳ به طور ناگهانی از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت وضعیت جسمی و روحی او در زندان قرچک بسیار نامناسب است. خواهر این زندانی پس از ملاقات کابینی امروز ( ۲۳ دی ماه) به کمپین گفت بیماری چشم حکمیه شکری به دلیل نبود امکانات بهداشتی حاد شده است.
زهرا شکری به کمپین گفت: «حکیمه از مدت ها پیش مجرای اشکش بسته شده است. ما برای او قطره و شامپو مخصوص چشم می فرستیم اما دکتر تجویز کرده که حتما باید کیسه یا حوله آب گرم روی چشمانش بگذارد که در بندی که او هست این امکانات وجود ندارد.»
زهرا شکری گفت: «نگرانم که مبادا چشم هایش تا شش ماه دیگر که حکمش تمام می شود آسیب جدی ببیند. حکیمه این بیماری را قبل از زندان داشت اما در اوین به دلیل اینکه حداقل امکانات بهداشتی وجود داشت می توانست بیماریش را کنترل کند اما در قرچک برای هر زندانی امکانات کافی بهداشتی وجود ندارد.»
حکیمه شکری از اعضای گروه مادران پارک لاله بود. مادران پارک لاله که پیش تر معروف به مادران عزادار بودند، در ابتدا توسط زنانی تشکیل شد که فرزندان خود را در اعدام های دهه ۶۰ تا از دست داده اند، بعدتر به این گروه مادرانی که در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ فرزندان شان زندانی یا کشته شدند یا دختران و زنانی که به دستگیری های سال ۸۸ معترض بودند نیز اضافه شدند.
حکیمه شکری یکی از کسانی بود که در سال ۸۸ تنها برای حمایت از این مادران به این گروه پیوست. او روز ۱۴ آذر ماه ۱۳۸۹ به علت آنکه در مراسم بزرگداشت امیر ارشد تاجیمر، از کشته شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ شرکت داشت همراه با تعداد دیگری بازداشت شد و پس از حدود دو ماه و نیم بازداشت در بند ۲۰۹ زندان اوین به قید وثیقه آزاد شد.
پس از آن در تاریخ ۲۳ فروردین ماه ۱۳۹۱ در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه، به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد. او از آبان همان سال برای گذراندن حبسش به زندان اوین فراخوانده شد و در تاریخ ۲۴ آذر ماه ۱۳۹۳ به طور ناگهانی و بدون اطلاع قبلی به زندان قرچک ورامین منتقل شد در حالیکه حتی نتوانست وسایل شخصی خود را با خود ببرد.
خواهر حکمیه شکری به کمپین گفت: «حکمیه از مسولان زندان قرچک درخواست کرده تا به وضعیت او رسیدگی کنند اما آنها گفته اند که اینطور امکانات بهداشتی در قرچک وجود ندارد.»
خانم شکری در ادامه گفت: «غذای زندان قرچک هم خیلی بد است. حکیمه می گوید در حدی می خورد که بتواند جان داشته باشد. وضعیت روحیش هم خوب نیست، پرخاشگر و عصبی شده است چون با زندانیانی که جرم های مختلف دارند در یک بند است و صبح تا شب آرامش ندارد.»
زهرا شکری با اشاره به اینکه این زندانی نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه نوشته است به کمپین گفت: «ما حتی مطمئن نیستیم که مسولان زندان این نامه را به دفتر رییس قوه قضاییه فرستاده باشند اما حکمیه در این نامه که هفته پیش نوشت از وضعیت، مشکلات و خواسته هایش به رییس قوه قضاییه گفت و خواسته تا شش ماه باقی مانده از حکمش را دوباره به زندان اوین برگردد.»
خانم شکری گفت:«ما فقط امیدواریم که رییس قوه قضاییه حکیمه را برای شش ماه باقی مانده حکمش به زندان اوین بفرستد تا بتواند به چشمانش برسد، حوله آب گرم روی چشمهایش بگذارد و از نظر روحی حالش بهتر شود.»
در حال حاضر چهار زندانی سیاسی زن به نام های نگار حائری، حکیمه شکری، رویا صابری نژاد و آتنا فرقدانی در زندان قرچک ورامین حضور دارند. هر کدام از این چهار زندانی در بندهای متفاوتی و دور از هم نگهداری می شوند.
در زندان قرچک ورامین بندی برای زندانیان سیاسی تعریف نشده است و به گفته خانواده های زندانیان که برای ملاقات هفتگی به آنجا می روند این زندان فاقد امکانات اولیه زندگی است.
