نامه سرگشاده ۱۶۱ دانشجو و فارغ التحصیل دوره‌های دکترا برای رسیدگی سریع به وضعیت امید کوکبی
۱۶۱ دانشجو یا فارغ التحصیل دوره های دکترا در نامه خود برای آزادی امید کوکبی نوشته اند: «ما جمعی از دانشجویان و فارغ التحصیلان ایرانی دوره های دکترا، خواستار توجه سریع پزشکی به وضعیت سلامت این دانش پژوه ایرانی و همچنین رسیدگی به روند قضایی که منجر به زندانی شدن ناعادلانه امید شده است می باشیم. به باور ما جای امید نه در زندان بلکه در دانشگاه است.»
۱۶۱ تن از دانشجویان و فارغ التحصیلان دوره های دکترا در نامه ای که برای دفاتر رهبر، رئیس جمهور، رئیس قوه قضاییه و رئیس مجلس ایران فرستاده شده از آنها خواستار «توجه سریع پزشکی به وضعیت سلامت» و «رسیدگی به روند قضایی» پرونده امید کوکبی شده اند. آنها در این نامه تصریح کرده اند که «محکومیت امید تا حدود ی به خاطر رد درخواست همکاری در پروژه های هسته ای» و گفته اند که «یکی از عواقب چنین برخوردهایی با متخصصان خارج از کشور، بی میلی این افراد به بازگشت و خدمت به کشور خواهد بود.»
هفته گذشته با صدور رای دیوان عالی کشور، امیدها برای اینکه حکم زندان ۱۰ امید کوکبی شکسته و او آزاد شود، تقویت شده بود از آنجا که نه تنها موضوع درخواست اعاده دادرسی پرونده پذیرفته شده بود، بلکه نشان داده بود که غیر از اعترافات تحت فشار از این نخبه ایرانی که او آنها را رد کرده است عملا هیچ شاهد و مدرکی برای متهم ساختنش در پرونده وجود ندارد. رای دیوان عالی در حالی صادر شد که در این رای از امید کوکبی به عنوان جوان «نخبه ایرانی» یاد شده است.
نویسندگان نامه در بخشی از نامه آورده اند: « همان طور که در نامه بیست و پنج تن از برندگان جایزه نوبل فیزیک به اطلاع رسیده، بیش از سه سال از زندانی شدن امید کوکبی فیزیکدان جوان ایرانی می گذرد. امید که در حال طی دکترای خود در دانشگاه تگزاس آستین بود، در مدت سفری کوتاه به ایران برای دیدار خانواده اش، در دی ماه ۱۳۸۹ بازداشت شد. وس از گذراندن ماه ها انفرادی، در داگاهی کوتاه در اردیبهشت ۱۳۹۲ امید به ده سال زندان محکوم شد. دادستان برای اتهامات «دریافت درآمد نامشروع» و «ارتباط با دولت های متخاصم» که به امید وارد کرد، به دریافت کمک مالی تحقیقاتی از دانشگاه دولتی تگزاس استناد کرده بود. لازم به ذکر نیست که هزاران دانشجوی ایرانی مشغول به تحصیل در خارج از ایران از جمله بسیاری از امضا کنندگان این نامه در طی تحصیلات خود این گونه کمک های مالی را دریافت کرده و می کنند.»
در بخش دیگری از نامه آمده است: « سلامت امید کوکبی در سه سالی که در زندان گذرانده به شدت آسیب دیده است. وی تا کنون چهار دندان خود راه دلیل بی توجهی مسوولان بهداشتی زندان اوین از دست داده و پنج بار با درد وحشتناک سنگ کلیه دست و پنجه نرم کرده است. وضعیت قلب و دستگاه گوارش وی نیز احتیاج به توجه سریع پزشکان متخصص دارد. با توجه به روال قضایی پرونده امید، سیستی اتهام های مطرح شده علی وی، نامه های او از زندان، و وضعیت فعلی وی، به نظر می رسد که محکومیت امید تا حدود به خاطر رد درخواست همکاری در پروژه های هسته ای است. بدیهی است که یکی از عواقب چنین برخوردهایی با متخصصان خارج از کشور، بی میلی این افراد به بازگشت و خدمت به کشور خواهد بود.»
۱۶۱ دانشجو یا فارغ التحصیل دوره های دکترا در نامه خود برای آزادی امید کوکبی نوشته اند: «ما جمعی از دانشجویان و فارغ التحصیلان ایرانی دوره های دکترا، خواستار توجه سریع پزشکی به وضعیت سلامت این دانش پژوه ایرانی و همچنین رسیدگی به روند قضایی که منجر به زندانی شدن ناعادلانه امید شده است می باشیم. به باور ما جای امید نه در زندان بلکه در دانشگاه است.»
طیف گسترده ای دانشجویان دانشگاه های معتبر جهان و ایران از جمله دانشگاه صعنتی شریف، دانشگاه ام ای تی، دانشگاه پرینستون، دانشگاه جان هاپکینز، دانشگاه کلمبیای نیویورک این نامه را امضا کرده اند. در میان ۱۶۱ امضا کننده این نامه چندین تن از برندگان المپیادهای فیزیک، ریاضی، کامپیوتر و زیست شناسی دیده می شوند.
